Verf versus tone

[guiman]

Hoe slecht is de lak waarmee moderne gitaren zijn afgewerkt nu eigenlijk voor het geluid van een gitaar? Ik las deze vakantie kort achter elkaar twee interviews waarin artiesten en kenners (T Bone Burnett en John Mayer) allebei beweerden dat de lak waarmee gitaren tegenwoordig worden bewerkt killing is voor het geluid. Dat is de reden dat ik geen gitaren wil van na de oorlog, zegt Bone Burnett. En Mayer zegt dat hij met opzet de lak van zijn meest bespeelde strat heeft afgekrabt, gewoon voor een beter geluid. Mijn grote held Rory Gallagher heeft in het verleden ook al eens zoiets beweerd.
Daar zit je dan met je nieuwe, glimmende strat, met een dikke laag PU-lak erop.
Waarom wordt er nou toch zoveel verf op gitaren gesmeerd? De industrie is toch niet gek, lak is ook prijzig. Is het conservering, tegen stoten en krassen? Of meer esthetisch, het oog wil immers ook wat.
En, belangrijker, moeten we nu allemaal onze strats afkrabben? Kijk eens naar de pachtige nieuwe Blade-strat, die heeft geen verf gekregen, maar een oliebehandeling.
Wie heeft een goed antwoord?

[Mitch]

Vroeger was er alleen maar nitro en alles van vroeger is beter ;) Poly urethaan is sneller en simpeler te doen, het is krasvaster en het lsuit meer af. Tja, dat heeft iets effect op de klank. Maar ja, dat hebben je snaren, elementen, kabels, pots etc. ook allemaal. Het zin de procenten, meer niet.

[Tupelo]

Bij Blade hebben ze gewoon net iets beter door wat de klant wil!

Serious, mijn made in Korea Blade à € 399,- nieuw is een betere gitaar - zweer ik - dan mijn Fender USA strat plus was, mijn Gibson the Paul... en zelfs nu - ookal ben ik er dol op - doet die niet onder voor mijn Telesonic. Wel een beetje customized inmiddels; maar ik zit er zelfs aan te denken om er weer een origineel exemplaar bij te kopen, omdat ik ook die sound mis.

Denk niet verder dus; koop Blade! :D

Overigens zit er wel een dikke lak laag op mij TS1 die met dank aan een versleten koffer (klinknagels komen door de bekleding) langzaam aan aan het afbladeren is. Zie je wel onmiddelijk wat de schade is zeg maar... toch een dikke nagel ja...

[Eko]

Het zit hem in zoveel variabelen dat het allemaal lastig is te zeggen. Oud hout zou meer moeten uitmaken dan de lak.
Nitrocelluloselakken zijn dunner te spuiten dan polylakken. Het is echter giftig en daarom al jaren een probleem voor de gezondheid van de werknemers.
Niet alles is zo heilig als het lijkt. Veel Fenders hebben vroeger een onderlaag gekregen als vulmiddel.
Het verschil tussen een redelijke kabel en een goede doet meer wonderen voor je geluid dan een andere lak op het hout. Als je echter alles goed voor elkaar hebt dan zou je het misschien kunnen horen. Het werkt denk ik echter meer tussen de oren.
Ik heb , als voorbeeld, een Gretsch. Toen ik hem kocht had ik het geld voor de allerduurste versies met de nitrolak. Na een dozijn van deze gitaren bespeeld te hebben ( 6 met nitro en 6 met poly) koos ik diegene die het beste klonk, in dit geval een polylakversie. Luister naar je oren , dat is het enige wat telt.

[Pepe]

De keuze voor een bepaald lakprocede is heel simpel, zo snel -dus goedkoop- mogelijke productie met het beste -invloedbestendig- resultaat.
Fender doopt alle bodies -ook de CS's- sinds de sixties eerst in fullerplast dat alle porieen vult, veel andere fabrikanten volgen soorgelijke procedees. Welke lak er dan over gaat -poly/nitro/acryl/urethaan is voor het geluid niet meer relevant gezien de afdicht primer.
Olieen en shellak zijn ook opties maar verhinderen een dekkende kleurlaag en de consument wil kleurtjes.
Als je een dekkende kleurlaag wil met een cellulose primer zal dat ongetwijfeld een stuk duurder uitvallen en aangezien den consument niet wil betalen voor dingen die men niet ziet of merkt zal je zoiets niet vinden bij een productielijn.

Mogelijk dat Anderson, Suhr, Zion en dat soort merken daar rekening mee houden, geen idee.