Otje
31 juli 2008, 14:27
Gisteren naar Tommy E geweest in Bloemendaal. Prachtige plek, zeker als het mooi weer is.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-01.jpg
Het afgelopen jaar heb ik zo'n beetje 2 dingen gedaan: oefenen en mezelf afvragen of ik het aan zou durven om mijn beperkte talenten aan Tommy te tonen. Ik speel weliswaar al een hele tijd gitaar, maar vooral elektrisch. Solo-akoustisch is tamelijk nieuw voor me maar ik ben er nu wel heel serieus mee bezig. Steile leercurve want er loopt zoveel ongelooflijk talent rond (ook in Nederland). Anyway, Tommy stelt soms mensen in staat om na de soundcheck voor/met hem te spelen mits je dat van tevoren netjes regelt. Uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken en de gok gewaagd.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-02.jpg
Ik kwam binnen tijdens de soundcheck. Hele relaxte sfeer. Tommy die op z'n gemakje zit te spelen, beetje aan het monitorgeluid sleutelt, grapje hier, deuntje daar. Zonnetje d'r bij, kikkers in de vijver, reigers die over het podium lopen (echt). Heel bijzonder.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-03.jpg
Na de soundcheck komt TE naar me toe. We hadden elkaar heel kort 2x eerder gesproken en kennen elkaar dus niet of nauwelijks. Maar hij begroette me als een oude vriend en behandelde me als een vorst. Hij kijkt je aan, luistert echt naar je en herinnert zich later wat je zei. Oprecht geïnteresseerd, dus. Totaal geen diva neigingen, ook al wordt hij door velen beschouwd als een van de beste gitaristen die ooit geleefd heeft. Echt een zeer inspirerend mens. We zochten een rustig plekje op en hebben een tijd zitten kletsen over gitaren, muziek en onze levensloop. Uiteindelijk heb ik 2 eigen stukken voor hem gespeeld, waarvan er 1 heel goed uit de verf kwam en ik er 1 totaal heb verprutst. Ik kreeg open en eerlijk feedback van hem, echt dingen waar je wat aan hebt. Hij steekt geen veren in je donkere plekjes: het ene nummer vond hij in alle opzichten geslaagd, het andere vond hij nix. En hij had volkomen gelijk. Uiteindelijk moest hij zich gaan voorbereiden op de show en ben ik een hapje gaan eten ergens. Daarna het concert gezien.
Dit was mijn 6e TE show in 8 jaar of zo. Onmogelijk om niet geraakt te worden door zoveel talent. Hij legde de nadruk deze keer wat meer op de gevoelige kant en beperkte de 'showpieces' tot Guitar Boogie (op verzoek, anders had 'ie 'm niet gespeeld), Presley's Heartbreak Hotel en de "drumsolo op gitaar" in Mombasa. Voor de rest was het redelijk ingetogen, veel emotie en veel gevoel. Ik vond 't prima zo - er is zoveel méér aan deze man dan de fretten uit de hals spelen. Het publiek vond 't allemaal schitterend, maar achteraf zei Tommy tegen de mensen die naar de meet 'n greet waren gekomen dat hij het zelf niet lekker vond gaan. Kun je nagaan hoe hoog hij de lat legt voor zichzelf.
In een gitaarblad las ik eens de volgende uitspraak:
Er zijn 2 soorten mensen: fans van Tommy Emmanuel en mensen die hem nog niet in actie hebben gezien.
Waarvan acte. De komende 2 jaar ga ik méér eigen materiaal schrijven, proberen daar een CD van te maken waar ook nog iemand naar zou willen luisteren en een stuk of wat kleine optredens doen. Zo goed als TE wordt ik toch nooit, maar daar gaat het ook niet om. Er is niks mooiers dan gitaarspelen en we zullen 't moeten doen met de talenten die we hebben... en héél hard werken.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-01.jpg
Het afgelopen jaar heb ik zo'n beetje 2 dingen gedaan: oefenen en mezelf afvragen of ik het aan zou durven om mijn beperkte talenten aan Tommy te tonen. Ik speel weliswaar al een hele tijd gitaar, maar vooral elektrisch. Solo-akoustisch is tamelijk nieuw voor me maar ik ben er nu wel heel serieus mee bezig. Steile leercurve want er loopt zoveel ongelooflijk talent rond (ook in Nederland). Anyway, Tommy stelt soms mensen in staat om na de soundcheck voor/met hem te spelen mits je dat van tevoren netjes regelt. Uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken en de gok gewaagd.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-02.jpg
Ik kwam binnen tijdens de soundcheck. Hele relaxte sfeer. Tommy die op z'n gemakje zit te spelen, beetje aan het monitorgeluid sleutelt, grapje hier, deuntje daar. Zonnetje d'r bij, kikkers in de vijver, reigers die over het podium lopen (echt). Heel bijzonder.
http://www.fordsontractorpages.nl/pics/Temp/tommy-08-03.jpg
Na de soundcheck komt TE naar me toe. We hadden elkaar heel kort 2x eerder gesproken en kennen elkaar dus niet of nauwelijks. Maar hij begroette me als een oude vriend en behandelde me als een vorst. Hij kijkt je aan, luistert echt naar je en herinnert zich later wat je zei. Oprecht geïnteresseerd, dus. Totaal geen diva neigingen, ook al wordt hij door velen beschouwd als een van de beste gitaristen die ooit geleefd heeft. Echt een zeer inspirerend mens. We zochten een rustig plekje op en hebben een tijd zitten kletsen over gitaren, muziek en onze levensloop. Uiteindelijk heb ik 2 eigen stukken voor hem gespeeld, waarvan er 1 heel goed uit de verf kwam en ik er 1 totaal heb verprutst. Ik kreeg open en eerlijk feedback van hem, echt dingen waar je wat aan hebt. Hij steekt geen veren in je donkere plekjes: het ene nummer vond hij in alle opzichten geslaagd, het andere vond hij nix. En hij had volkomen gelijk. Uiteindelijk moest hij zich gaan voorbereiden op de show en ben ik een hapje gaan eten ergens. Daarna het concert gezien.
Dit was mijn 6e TE show in 8 jaar of zo. Onmogelijk om niet geraakt te worden door zoveel talent. Hij legde de nadruk deze keer wat meer op de gevoelige kant en beperkte de 'showpieces' tot Guitar Boogie (op verzoek, anders had 'ie 'm niet gespeeld), Presley's Heartbreak Hotel en de "drumsolo op gitaar" in Mombasa. Voor de rest was het redelijk ingetogen, veel emotie en veel gevoel. Ik vond 't prima zo - er is zoveel méér aan deze man dan de fretten uit de hals spelen. Het publiek vond 't allemaal schitterend, maar achteraf zei Tommy tegen de mensen die naar de meet 'n greet waren gekomen dat hij het zelf niet lekker vond gaan. Kun je nagaan hoe hoog hij de lat legt voor zichzelf.
In een gitaarblad las ik eens de volgende uitspraak:
Er zijn 2 soorten mensen: fans van Tommy Emmanuel en mensen die hem nog niet in actie hebben gezien.
Waarvan acte. De komende 2 jaar ga ik méér eigen materiaal schrijven, proberen daar een CD van te maken waar ook nog iemand naar zou willen luisteren en een stuk of wat kleine optredens doen. Zo goed als TE wordt ik toch nooit, maar daar gaat het ook niet om. Er is niks mooiers dan gitaarspelen en we zullen 't moeten doen met de talenten die we hebben... en héél hard werken.