Fout spelen

[Guitarmania]

Vanwege rsi-gedoe (heb ik laatst een topikje aan gewijd dus that's it) mag ik niet meer spelen. Is kut, maar ik zit wel op een dosis kennis die ik graag wil delen en waar ik graag meer over zou leren (ik overweeg om piano te gaan spelen).

Ik ben naar North Sea geweest maar het beste optreden was op de zondag waar ik niet was: Herbie Hancock. Hij speelde slow songs van - ik geloof - Joni Mitchell. Die songs gingen via vrij gangbare akkoordenschema's. In een laag 4/4 tempo.

Die Hancock gooide daar akkoorden tussendoor, dat wil je niet weten,. Die akkoorden waren puur theoretisch gezien "fout".

Die trucen kunnen niet over pop of rock maar waar ik nieuwsgierig naar ben of een van jullie ook zo "fout" kan spelen. Idiote out-of-tune akkoorden spelen om vervolgens weer "thuis" te komen. Zo ja, hoe doe je dat? Dus niet die gelikte ladders en 2-5-1 en zo maar puur out of tune en vervolgens terugkeren.

[EuroCinema]

Ik ken wel en paar trucs in die richting. In plaats van akkoorden kun je een stel kwarten op elkaar stapelen, google eens op quartal harmony. Die kun je dan opschuiven volgens de toonladder, maar ook chromatisch. Deze sound associeer ik erg met sixties pianowerk van McCoy Tyner en Hancock. Werkt mooi tegen een m7 akkoord dat wat langer aanhoudt maar het kan tegen elke harmonie. Er zit al een heel stel kwarten in de pentatonische bluesladder, dus dat kan je vertrekpunt zijn.

[Pais]

Ik speel heel veel van dat soort dingen. Maar traditionele flamenco deuntjes zijn vaak theoretisch niet te verklaren. Als ik veelgebruikte akkoorden zou proberen te vinden met "all-guitar-chords"-achtige sites, maakt ie er een zooitje van.
Ik denk dat je heel turelures zou worden, wanneer je alle mooie muziek theoretisch zou willen verklaren :) Als het maar klinkt!

[Speulert]

Ik ben een meester in fout en out of tune spelen.Maar dan ook echt gewoon fout en out of tune,als in niet de bedoeling.

[-=JEROEN=-]

Ik speel wel eens half outside, met zigeuner ladders. En heel soms speel ik zo maar wat en weet er dan toch nog iets melodisch van te maken. Kwestie van herhalen of oplossen.

Ik vond Larry Carlton z'n tip ook wel geinig:
V - melodisch mineur van V+1/2 - I

Bijv: A13 - Bb melodisch - D9

[EuroCinema]

Yep, en Robben Ford doet op datzelfde punt iets vergelijkbaars met dim-akoorden. Hij speelt of impliceert dan A13 - A7b9 - D9.

A7b9 heeft de zelfde noten als Bb dim. En dim akkoorden hebben de prettige eigenschap dat je ze steeds drie vakjes (een kleine terts) kan opschuiven en dan weer dezelfde noten krijg in andere ligging.

Je kan dus bijvoorbeeld doen: A13-Bbdim-Dddim-Edim-Gdim-D9
of juist aflopend A13-Bbdim-Gdim-Edim - Dddim-D9

Maar ook met wat chromatiek bijvoorbeeld A13-Bbdim-Bdim-Cdim-Dbdim-D9

Mogelijkheden zat dus!

Edit: hier een te gekke les van een pianist! http://www.youtube.com/watch?v=9Tzl5N5cwcc&feature=related

[Guitarmania]

Probleem is natuurlijk dat je dat "fout" spelen ook meteen weer wil gaan begrijpen en in theorie gieten.

Misschien speelt zo'n Hancok wel gewoon iets wat hij niet kan verklaren. Als een schemaatje gaat van Am naar Bm en Hancock gooit er een B7/Bes onder en schrikt zich een hoedje om vervolgens via wat oplossingen weer uit te komen op Am, dan is dat misschien wel wat het gewoon is: een raar statement dat via allerlei oplossingen tot een einde komt. Hij doet het terwijl ie het doet en geen mens kan het in een theorie gieten.

Ik zou wel eens een dag de hersenen van zo'n persoon willen overnemen...

[-=JEROEN=-]

Vergeet die theorie en ga als een beginner deze les volgen:

http://www.gitaarnet.nl/forum/forumdisplay.php?f=20

:hippie:

[EuroCinema]

Probleem is natuurlijk dat je dat "fout" spelen ook meteen weer wil gaan begrijpen en in theorie gieten.

Misschien speelt zo'n Hancok wel gewoon iets wat hij niet kan verklaren. Als een schemaatje gaat van Am naar Bm en Hancock gooit er een B7/Bes onder en schrikt zich een hoedje om vervolgens via wat oplossingen weer uit te komen op Am, dan is dat misschien wel wat het gewoon is: een raar statement dat via allerlei oplossingen tot een einde komt. Hij doet het terwijl ie het doet en geen mens kan het in een theorie gieten.

Ik zou wel eens een dag de hersenen van zo'n persoon willen overnemen...

Dat vond ik het leuke aan het linkje dat ik postte. Een pianist speelt in o.a.Hancock-stijl en erbij lees je z'n commentaar, waarin-ie uitlegt wat hij erbij denkt.

[gorgasm]

Edit: hier een te gekke les van een pianist! http://www.youtube.com/watch?v=9Tzl5N5cwcc&feature=related
danku danku!

min eerste vraag is, dit kan je ook doen over diatonische stukken?
b9 bijdenken, halve secunde hoger/lager spelen, stoeien met de 5

ik heb n sterk vermoeden van wel.

[EuroCinema]

Het scheelt iig heel erg hoe er begeleid wordt, je bandgenoten moeten er de ruimte voor kunnen geven. Als hier een gitarist een Dm7 bij had staan tokkelen, had het niet gekund. Verder heb je wel de tijd nodig om weer terug te komen, maar zeker op de V-akkoorden kan er heel veel. En mannen als Hancock doen er ook niet moeilijk over om een bepaald akkoord gewoon even een paar maten uit te stellen of juist iets eerder te laten beginnen als ze daar zin in hebben. Zoals gzegd: dat moet de rest van de band dus ook horen, herkennnen en meenemen. Niet eenvoudig!

[gorgasm]

Solist is toch baas?
ik hoorde ook es dat een begeleider van coltrane moest horen of coltrane niet af en toe in de A bleef spelen.

Volgens mij kan het wel omdat je zo wel spanning creert..maar ik ken dr natuurlijk nix van:)

[EuroCinema]

Is misschien wel de baas, maar je moet echt heel goed ingespeeld zijn om die dingen tijdig te herkennen. Soms moeten begeleiders immers juist niet volgen. Als je G7 arpeggio's tegen een Dm7 wil spelen, moet de bassist niet denken: oh, we gaan naar G. Om maar wat te noemen.

[Guitarmania]

Vergeet die theorie en ga als een beginner deze les volgen:

http://www.gitaarnet.nl/forum/forumdisplay.php?f=20

:hippie:

Dat is dus niet wat Hancock deed. Hanock was gewoon levensgevaarlijk. Deze man bedreigt je met een plastic mesje. Bij die uitleg-balloons zie je al dat ie wat ladders aan het aflopen is. Eigenlijk werd het pas spannend waar "tension" in de balloons verscheen, maar dat bleek slechts een bruggetje.

Kent iemand Now het sings Now he sobs van Chick Corea?

[Guitarmania]

http://www.youtube.com/watch?v=4y8kZeJRvjM

[EuroCinema]

ja weet je, ik was er die avond niet bij (op vrijdag wel), maar ik ken Hancock z'n stijl goed. En volgens mij zijn de dingen die jij bedoelt (ook bij Corea) "gewoon" postbop reharmonisatietechnieken. Ik zou als ik jou was The Jazz Theory Book van Mark Levine er eens bijpakken, die legt e.e.a. nog realtief begrijpelijk uit voor niet-pianisten. Gasten als Hancock, Tyner en Mulgrew Miller gooien de bestaande harmonie totaal het raam uit en maken heel nieuwe schema's waarbij ze zowel gebruik maken van erg geavanceerde theorie als van chromatiek en outside spelen.

[Guitarmania]

ja weet je, ik was er die avond niet bij (op vrijdag wel), maar ik ken Hancock z'n stijl goed. En volgens mij zijn de dingen die jij bedoelt (ook bij Corea) "gewoon" postbop reharmonisatietechnieken. Ik zou als ik jou was The Jazz Theory Book van Mark Levine er eens bijpakken, die legt e.e.a. nog realtief begrijpelijk uit voor niet-pianisten. Gasten als Hancock, Tyner en Mulgrew Miller gooien de bestaande harmonie totaal het raam uit en maken heel nieuwe schema's waarbij ze zowel gebruik maken van erg geavanceerde theorie als van chromatiek en outside spelen.

Spijker op zn kop: dat boek heb ik hier liggen. Handshake...

Gein en meteen ook probleem met dat soort boeken, en met alle theorieboeken, is dat ze uitgaan van een samenhangende theorie. En, misscghien heb ik het mis, bij muziek geldt al snel dat samenhangende theorie = samenhangend spelen. En dat is nu juisty wat Hancock niet deed.

Ik ben even naar Youtube geweest en heb gezocht op Hancock, maar daar kwam ik zijn spel op de zondagse NSJ niet tegen. Misschien had ie een zeldzaam hoogtepunt. Weet ik niet.

Ik moet zeggen: het was voor mij ook zeldzaam. Vaak gaan de jazzies toch via de theorie de muziek langs. Outside is ook vaak te vertalen naar de toonsoort. Maar ik dacht bij Hancock toch even te bespeuren dat ie 11 van de 12 noten outsideerde...). Dat was een viespeukerij van jewelste maar hij loste het na ieder akkoord weer op.

Is dat geen benadering van muziektheorie: spelen wat kan worden opgelost?

Zomaar een gedachte...