PeeVee
24 februari 2003, 10:52
Zoals jullie misschien weten staat Sash Twin bij mij. Ik heb overigens ooit even de indruk gehad dat Sash toch niet helemaal gelukkig was met de ruil dus heb 'm aangeboden om deal ongedaan te maken. Het tegendeel bleek waar te zijn, voor mij het startsein om me verder in me op de gevreesde 135 UL Twin te starten.
Eerste conclusie is dat die vrees erg ongegrond is. Die 135W dat valt best mee, ik meet niet meer dan 80 - 90W. Ook bestaan er veel misverstanden over de "UL" (ultralineaire) output trafo, de kan ook "gewoon" aangesloten worden, je hoeft de UL taps helemaal niet te gebruiken. Het enige dat de 135UL (niet dus) Twin nog technisch onderscheidt van een "gewone" Twin is de iets hogere spanning op eindbuizen en een missende choke trafo. Niet onoverkomenlijke problemen. Ik moet overigens wel zeggen dat de parts in die 80's amps wel van wat mindere kwaliteit zijn maar ook weer niet onoverkomenlijk. Deze 135UL Twin heeft trouwens een houten kast, dat is natuurlijk wel prima.
Okay... Twin is redelijk "af", helemaal niet ontevreden al zeg ik het zelf. Deze Twin net als een andere 80's Twin die ik onder handen heb gehad ook wat last van zijn (buis)voeten, Al(bert) had gelukkig alle contactjes al weer een beetje opgespannen (rotwerkje, vereist nauwkeurig gepriegel en engelengeduld). Kwaliteit is echter duidelijk minder dan "oudere" voeten maar volgens Al wordt het probleem echter veroorzaakt door Chinese buizen (b.v. die PM's), die hebben nl. net iets grotere pootjes dan "normale" (USSR, USA) en rekken de contactjes op. Als je er daarna weer "normale" buizen inzet, zitten ze wat (te) los(ser).
Twin is ook niet meer ultralineair, de extra taps op het UL trafo worden niet meer gebruikt, de trafo is "gewoon" aangesloten. Verschil is toch wel merkbaar, klinkt wat losser, qua sound minder ingetogen, qua karakter iets minder strak / pinnig, ik vind het duidelijk een verbetering. Maakt de amp wat onstuimiger en dat is op lage tot normale volumes eigenlijk wel veel lekkerder, wat betere response van de amp op je spel. Alleen op hele hoge volumes zou je wellicht UL willen maargoed... welke idioot zet nou z'n Twin op 8. Ik wilde de OT UL / normale stand aanvankelijk schakelbaar maken zodat je het verschil zou kunnen horen, maar ben toch weer helemaal weg van het idee van schakelaars in het algemeen. In dit geval is het weer een extra schakel(aar) tussen eindbuizen en output trafo en dat idee staat me niet aan. Het zal ten eerste een verdomd goeie moeten wezen, maar gevoelsmatig zeg ik dat alle schakelaars wel een beetje inductief (spoelwerking) en/of juist capacitief (condensator werking) zouden kunnen zijn en dat knaagt aan mijn geweten (en misschien zelfs wel echt aan het geluid). Geen schakelaar dus, gewoon even objectieve test voor en na... Voelt echt beetje anders aan en klank is ook wat anders.
Normal channel had een vrij dikke Bassman achtige (?) tonestack. Origineel bedacht maar ik vond het toch niet mooi klinken. , heb ik qua toonregeling weer "stock" gemaakt maar dan met Spraque orange drops 715 caps. I.v.m. aansluiten van normal channel op de reverb heb ik na de tonestack ook dezelfde waarde coupling cap gebruikt als het "vibrato" kanaal (0.22 i.p.v. stock 0.47 op non reverb channel). Gezien de vette speakers en plenty of headroom behoeft deze amp eigenlijk nauwelijks opwarm truukjes... (in sommige amps gebruik ik juist na tonestack van beide kanalen .047). Vibrato kanaal is stock maar met silver mica hoog cap, geeft wat mooier hoog, niet zo venijnig.
Frappant is toch wel dat normal channel aanzienlijk "beefier" klinkt dan vibrato channel ondanks dezelfde waarde caps. Vind ik vreemd want ik had toch altijd het idee dat ik blauwe Paktrons wel goed vond en wat dikker (en gewoon "anders") vond klinken dan orange drops, lijkt nu toch niet zo te zijn. Misschien zijn er wel (70's) "Paktrons" en (80's) "Paktrons", wie zal het zeggen...
Waarschijnlijk i.v.m. helderheid van speakers heeft Al de de Bright switches wat minder radicaal gemaakt met 47 pF silver mica caps i.p.v. 100 or 120 pF, dat werkt erg goed dus heb ik zo gelaten. Silver mica is sowieso ook weer wat "gladder hoog", smooth. Op de plek waar natte signaal van reverb en droge signaal samen worden gemixed zit normaal een spanningsdeler met een 220K weerstand (dacht ik) naar aarde. Hier zat volgens mij een lagere waarde (68K?) naar aarde waardoor de 3e preamp gain stage van de amp wat al te heftig werd ingestuurd. Dit was waarschijnlijk de reden dat de voortrap wat "wild" was. Dat had Al ook al gemerkt, hij had daar in de buurt (voor PI) een extra weerstand naar aarde gebruikt om preamp wat te temmen.
Het weghalen van die 220K is volgens mij een bekende (foute!) tweak om Fender amp te "hotrodden". Verder had Al de ceramische .01 coupling cap voor de fasedraaier vervangen door een Spraque 715 orange drop .001. Ondanks het verschil in waarde klinkt die polyprop klinkt ook weer wat beefier... Misschien komt er zelfs toch wel weer een .01.
Master volume was post PI maar vind ik persoonlijk voor een Twin niet zo passend dus toch maar weer stock gemaakt... Hmmm... vergeten dat dat afgeschermde kabeltjes moesten zijn dus nu wat brom bij MV gebruik... Ik vind die preamp crunch bij een Twin (hoge spanning?) toch beetje pinnig... Voor die post PI MV "truuk" is het essentiëel dat er een hele goede (niet krakende) pot wordt gebruikt, 1M is te hoge waarde, 250K is dan prima. Had ik in Sas' Pro maar als ik MV gebruikte hoorde ik soms toch wat kraakjes (of was dat nou inbeelding) toch toch maar gewoon zonder MV.
De drie laatste filtercaps (20 uF 550V!) had Al al vervangen. De eerste twee filtercaps in de spannings rail (220 uF 350V in serie, dus vervangingswaarde 110 uF 700V) elk vervangen door twee 100 uF 400V elco's parallel (dus 200 uF 400V), die setjes staan dan weer in serie dus vervangingswaarde 100 uF 800V. Alle kathode bypass capjes waren ook al vervangen door Al, prima... amp klinkt weer lekker fris.
Spanning op eindbuizen ligt rond de 480 Volt, da's nog wat aan de hoge kant (bf Twin zit rond de 460, bf Super Reverb op 465) maar is in principe heel acceptabel en eigenlijk zelfs wel prima voor een krachtige cleane sound. Resultaat is toch best imposant... Smooth klinkende Twin, komt natuurlijk ook door JBL's... Als ik er twee eindbuizen uittrek ook lekker... wil zelfs wel crunchen... gaat wel hard... (Setzer) Bassman achtig... Amp gedeelte is nu echt getuned op die JBL's, die hebben plenty of bass en plenty hoog dus daar in de amp eigenlijk voorzichtig mee omgegaan.
Klankkleur erg mooi, goede neutrale balans over het hele gebied, nergens overdreven, typisch goede speakers heb je ook b.v. met Webers.
Heb waarschijnlijk iemand voor de JBL's maar ruil eigenlijk liever de hele amp om tegen die jongen zijn (jawel) 80's 135W UL Twin. Ik ken die amp, heeft een nog ruiger leven achter de rug dan die van Sash, maar is leuk project. Wil daar uiteindelijk een Bassman trafo inzetten en dan gewoon met twee 6L6's gaan spelen (ik ben niet dol op mismatch). Heb nog twee ri C12N's liggen, zijn niet fantastisch maar best acceptabel... wordt het een soort Bassman met verb... LEUK!
Ik houd u via die forum wel op de hoogte!
Eerste conclusie is dat die vrees erg ongegrond is. Die 135W dat valt best mee, ik meet niet meer dan 80 - 90W. Ook bestaan er veel misverstanden over de "UL" (ultralineaire) output trafo, de kan ook "gewoon" aangesloten worden, je hoeft de UL taps helemaal niet te gebruiken. Het enige dat de 135UL (niet dus) Twin nog technisch onderscheidt van een "gewone" Twin is de iets hogere spanning op eindbuizen en een missende choke trafo. Niet onoverkomenlijke problemen. Ik moet overigens wel zeggen dat de parts in die 80's amps wel van wat mindere kwaliteit zijn maar ook weer niet onoverkomenlijk. Deze 135UL Twin heeft trouwens een houten kast, dat is natuurlijk wel prima.
Okay... Twin is redelijk "af", helemaal niet ontevreden al zeg ik het zelf. Deze Twin net als een andere 80's Twin die ik onder handen heb gehad ook wat last van zijn (buis)voeten, Al(bert) had gelukkig alle contactjes al weer een beetje opgespannen (rotwerkje, vereist nauwkeurig gepriegel en engelengeduld). Kwaliteit is echter duidelijk minder dan "oudere" voeten maar volgens Al wordt het probleem echter veroorzaakt door Chinese buizen (b.v. die PM's), die hebben nl. net iets grotere pootjes dan "normale" (USSR, USA) en rekken de contactjes op. Als je er daarna weer "normale" buizen inzet, zitten ze wat (te) los(ser).
Twin is ook niet meer ultralineair, de extra taps op het UL trafo worden niet meer gebruikt, de trafo is "gewoon" aangesloten. Verschil is toch wel merkbaar, klinkt wat losser, qua sound minder ingetogen, qua karakter iets minder strak / pinnig, ik vind het duidelijk een verbetering. Maakt de amp wat onstuimiger en dat is op lage tot normale volumes eigenlijk wel veel lekkerder, wat betere response van de amp op je spel. Alleen op hele hoge volumes zou je wellicht UL willen maargoed... welke idioot zet nou z'n Twin op 8. Ik wilde de OT UL / normale stand aanvankelijk schakelbaar maken zodat je het verschil zou kunnen horen, maar ben toch weer helemaal weg van het idee van schakelaars in het algemeen. In dit geval is het weer een extra schakel(aar) tussen eindbuizen en output trafo en dat idee staat me niet aan. Het zal ten eerste een verdomd goeie moeten wezen, maar gevoelsmatig zeg ik dat alle schakelaars wel een beetje inductief (spoelwerking) en/of juist capacitief (condensator werking) zouden kunnen zijn en dat knaagt aan mijn geweten (en misschien zelfs wel echt aan het geluid). Geen schakelaar dus, gewoon even objectieve test voor en na... Voelt echt beetje anders aan en klank is ook wat anders.
Normal channel had een vrij dikke Bassman achtige (?) tonestack. Origineel bedacht maar ik vond het toch niet mooi klinken. , heb ik qua toonregeling weer "stock" gemaakt maar dan met Spraque orange drops 715 caps. I.v.m. aansluiten van normal channel op de reverb heb ik na de tonestack ook dezelfde waarde coupling cap gebruikt als het "vibrato" kanaal (0.22 i.p.v. stock 0.47 op non reverb channel). Gezien de vette speakers en plenty of headroom behoeft deze amp eigenlijk nauwelijks opwarm truukjes... (in sommige amps gebruik ik juist na tonestack van beide kanalen .047). Vibrato kanaal is stock maar met silver mica hoog cap, geeft wat mooier hoog, niet zo venijnig.
Frappant is toch wel dat normal channel aanzienlijk "beefier" klinkt dan vibrato channel ondanks dezelfde waarde caps. Vind ik vreemd want ik had toch altijd het idee dat ik blauwe Paktrons wel goed vond en wat dikker (en gewoon "anders") vond klinken dan orange drops, lijkt nu toch niet zo te zijn. Misschien zijn er wel (70's) "Paktrons" en (80's) "Paktrons", wie zal het zeggen...
Waarschijnlijk i.v.m. helderheid van speakers heeft Al de de Bright switches wat minder radicaal gemaakt met 47 pF silver mica caps i.p.v. 100 or 120 pF, dat werkt erg goed dus heb ik zo gelaten. Silver mica is sowieso ook weer wat "gladder hoog", smooth. Op de plek waar natte signaal van reverb en droge signaal samen worden gemixed zit normaal een spanningsdeler met een 220K weerstand (dacht ik) naar aarde. Hier zat volgens mij een lagere waarde (68K?) naar aarde waardoor de 3e preamp gain stage van de amp wat al te heftig werd ingestuurd. Dit was waarschijnlijk de reden dat de voortrap wat "wild" was. Dat had Al ook al gemerkt, hij had daar in de buurt (voor PI) een extra weerstand naar aarde gebruikt om preamp wat te temmen.
Het weghalen van die 220K is volgens mij een bekende (foute!) tweak om Fender amp te "hotrodden". Verder had Al de ceramische .01 coupling cap voor de fasedraaier vervangen door een Spraque 715 orange drop .001. Ondanks het verschil in waarde klinkt die polyprop klinkt ook weer wat beefier... Misschien komt er zelfs toch wel weer een .01.
Master volume was post PI maar vind ik persoonlijk voor een Twin niet zo passend dus toch maar weer stock gemaakt... Hmmm... vergeten dat dat afgeschermde kabeltjes moesten zijn dus nu wat brom bij MV gebruik... Ik vind die preamp crunch bij een Twin (hoge spanning?) toch beetje pinnig... Voor die post PI MV "truuk" is het essentiëel dat er een hele goede (niet krakende) pot wordt gebruikt, 1M is te hoge waarde, 250K is dan prima. Had ik in Sas' Pro maar als ik MV gebruikte hoorde ik soms toch wat kraakjes (of was dat nou inbeelding) toch toch maar gewoon zonder MV.
De drie laatste filtercaps (20 uF 550V!) had Al al vervangen. De eerste twee filtercaps in de spannings rail (220 uF 350V in serie, dus vervangingswaarde 110 uF 700V) elk vervangen door twee 100 uF 400V elco's parallel (dus 200 uF 400V), die setjes staan dan weer in serie dus vervangingswaarde 100 uF 800V. Alle kathode bypass capjes waren ook al vervangen door Al, prima... amp klinkt weer lekker fris.
Spanning op eindbuizen ligt rond de 480 Volt, da's nog wat aan de hoge kant (bf Twin zit rond de 460, bf Super Reverb op 465) maar is in principe heel acceptabel en eigenlijk zelfs wel prima voor een krachtige cleane sound. Resultaat is toch best imposant... Smooth klinkende Twin, komt natuurlijk ook door JBL's... Als ik er twee eindbuizen uittrek ook lekker... wil zelfs wel crunchen... gaat wel hard... (Setzer) Bassman achtig... Amp gedeelte is nu echt getuned op die JBL's, die hebben plenty of bass en plenty hoog dus daar in de amp eigenlijk voorzichtig mee omgegaan.
Klankkleur erg mooi, goede neutrale balans over het hele gebied, nergens overdreven, typisch goede speakers heb je ook b.v. met Webers.
Heb waarschijnlijk iemand voor de JBL's maar ruil eigenlijk liever de hele amp om tegen die jongen zijn (jawel) 80's 135W UL Twin. Ik ken die amp, heeft een nog ruiger leven achter de rug dan die van Sash, maar is leuk project. Wil daar uiteindelijk een Bassman trafo inzetten en dan gewoon met twee 6L6's gaan spelen (ik ben niet dol op mismatch). Heb nog twee ri C12N's liggen, zijn niet fantastisch maar best acceptabel... wordt het een soort Bassman met verb... LEUK!
Ik houd u via die forum wel op de hoogte!