Mijn eerste keer...

[zoon van Piet]

Lang, heel lang geleden was ik een jongetje met een droom: Jimi Hendrix worden. Want als je droomt, kun je het maar beter goed en groots doen, toch?

Op m’n zeventiende wist ik de elektrische gitaar waarmee ik me had moeten behelpen – een Egmond- te vervangen door een heuse Fender, een Mustang waarvan ik later ontdekte dat ie van de L-serie was.. want die Mustang was niet vintage, hij was gewoon tweedehands en betaalbaar. Het volgende item op mijn verlanglijstje was een gitaarversterker – want als ik in een band wilde gaan spelen, kon ik niet aan komen zetten met mijn twee ouwe buizenradio’s. ( de speakeruitgang van de ene ging in de ingang van de andere – het klonk geweldig, als je de brom/ruis negeerde)

Dus wist ik mijn pa zo gek te krijgen me naar de stad te rijden, waar we naar Saris gingen – wat toen een echte mallepietjewinkel was.
In de kelder met tweedehands werd een Duits ampje ( een Klemmt of een Dynacord, ik weet het niet meer precies) op een naamloos kabinetje gezet. Snoertje ertussen en spelen maar.
Of het echt goed klonk, waag ik te betwijfelen. Maar ik ging wel uit mn dak, want het was echt elektrisch en kon lekker hard. Mijn pa stond er bedenkelijk bij te kijken. De man was zelf trompettist en zal niet onder de indruk zijn geweest van mijn gitaargeluid - of muzikaal vermogen.

Om de feestvreugde – en de omzet- te verhogen kwam de verkoper aangezet met een geheimzinnig doosje. Een klein oranje bakje werd tussen mijn gitaar en de amp gezet. Het was een Phase 90, dat vergeet ik nooit meer. Een script logo, want iets anders was er nog niet..

Het knarsende gitaargeluid van de beginneling werd door een simpele druk op de knop omgetoverd in een hypnotiserend, golvend en masserend geluid. Er is maar een woord om het te omschrijven: goddelijk!

Zelfs mn ouwe man was onder de indruk. ‘Da’s een schôn ding’, mompelde hij, terwijl hij het onooglijke doosje eens bekeek. Je moet weten dat mijn pa een simpel mens was, een boerenzoon die elektronica alleen op prijs stelde als het in de radio of tv zat. En die een simpele rechtlijnige kijk op het leven had.. Maar ook een muzikant, die vond dat muziek maken belagrijk genoeg was om geld aan uit te geven. Stiekem zag ik mezelf al met mijn nieuwe installatie én het oranje doosje.. welke band zou me niet willen met deze toverdoos?

Mijn pa wendde zich tot de verkoper: “Wat kost dat dingske?”. Zonder met de ogen te knipperen, gooide die man hem de prijs voor de voeten: tweehonderdzoveel oudnederlandse guldens.

“WAAAAT?? Tweehonderdheelveel voor zo’n klein ding? Jullie zijn helemaal gek!”
Want als gezegd was mijn pa een simpel man. In zijn wereld waren dure dingen groot, kleine goedkoop. De glimp van hoop die ik had toen hij naar de prijs informeerde smolt weg. Voor mij geen phaser!
De middag eindigde nog verder in mineur, toen mijn spaargeld niet toereikend bleek om zelfs die geïmproviseerde halfstack te kopen. Ik moest genoegen nemen met een combootje – de roemruchte Marlboro G-40R, een klassieker onder de vroege transistorbakken. Maar de herinnering aan de goddelijke geluiden die ik zelf maken kon met behulp van een simpel doosje elektronica, heeft zijn betovering op mij nooit meer verloren.

De hemelse klank die toen uit de speakers kwam, ben ik nooit meer vergeten. Sterker nog: in mijn pedalenbak zit nog altijd een MXR phase 90 – scriptlogo, natuurlijk! Geen andere phaser komt in de buurt, want geen ander Phaser kan me een echo geven van dat moment in die kelder van Saris..

[Harry]

heerlijk verhaal. Wat is het toch makkelijk geworden, iedereen is rijk en heeft goede spullen of kan ze kopen. Bovendien staat alles op internet, je hoeft niet meer te ploeteren om te leren spelen of om de juiste spullen uit te zoeken.

[JeroenSchaaf]

Mooi verhaal! :satisfie:

[EuroCinema]

Erg mooi verhaal. Doet me denken aan de eerste keren dat ik (ook alweer dik 20 jaar geleden) met m'n vader naar verdwenen Haagse winkels als Gerritsen en Servaes meeging.

[Harry]

Servaes was leuk, kwam Nico zelf in zijn stofjas de ketting openmaken zodat je bij de handelswaar kon komen.

[the sure thing]

Servaes was leuk, kwam Nico zelf in zijn stofjas de ketting openmaken zodat je bij de handelswaar kon komen.Precies! Het was meer een opslagruimte dan een winkel....

[Luke-wannabe]

Te gek verhaal! Cool. Maar 200 gulden moest toen echt een hoop geld geweest zijn..!

[Dirk_Hendrik]

.. want die Mustang was niet vintage, hij was gewoon tweedehands en betaalbaar.

Peer,

Je verhaal was weer smullen. Bedankt!!

[EuroCinema]

Precies! Het was meer een opslagruimte dan een winkel....

En hij deed niet zomaar voor iedereen dat gekke hekje open! "Sta jij al in ons bestand? Speel je particulier of in een bandje?" :)

[Dirk_Hendrik]

Inderdaad. De post van Harry is de eerste die ik lees die een beetje positief is over Servaes. De meeste reacties die ik "ken", Servaes is van voor mijn tijd, zijn in de strekking "kom je geen geld uitgeven, dan kom je er ook niet in.

[Dirk_Hendrik]

On even terug te komen op het 1e keer thema. De ervaring die Peer beschrijft met een MXR phaser is soortgelijk aan de eerste keer dat ik als broekie van 16 inprikte in de setup die m'n toenmalige leraar had opgezet met 2 sessionettes en een Roland GP16 (geloof ik) in een stereo setting met delay en chorus. De wereld was nog nooit zooooo groot!

[EuroCinema]

Inderdaad. De post van Harry is de eerste die ik lees die een beetje positief is over Servaes. De meeste reacties die ik "ken", Servaes is van voor mijn tijd, zijn in de strekking "kom je geen geld uitgeven, dan kom je er ook niet in.
Ach, misschien is het jeugdsentiment, maar ik vond Nico gewoon een heel kleurrijk figuur, had zo een typetje van Kees van Kooten kunnen zijn.

[Chris Winsemius]

Ach, misschien is het jeugdsentiment, maar ik vond Nico gewoon een heel kleurrijk figuur, had zo een typetje van Kees van Kooten kunnen zijn.

Nico heb ik helaas nooit meegemaakt maar hij lijkt mij iig. ook 'n real life K&B-type. Het verhaal van "zoon van piet" is prachtig, je ziet het gewoon voor je.

De eerste keer 'n echte Gibson/Fender in je handen, op 'n blazende buizen-amp spelen, de eerste gig/jam, etc. zijn allemaal dingen die je van je opvoeding blijft onthouden :)

[gitaarvrouwtje]

prachtig verhaal , mooi geschreven ook
ik kreeg meteen een flashback, van mijn vader die uit onze oude ford taunus 12m stapte met in zijn handen een gitaar..een akoestische ..ik wist niks van gitaren, en achteraf was het een goekoop spaans lesdingetje. maar het was mn grote wens ..want ik wilde een melanie safka zijn, of joni mitchell, of nog beter joan baez

mijn vader was een moeilijk mens, kon het ene moment een toffe peer zijn en het volgende sloeg hij zonder waarschuwing om in een enorme donderbui..maar hij is muzikaal gezien mijn grote inspirator geweest..hij was degene die , als ik een lp had gezien die ik helemaal te gek vond (ik bracht 80% van mn vrije tijd aan de luisterbar van de lokale platenzaak door) mij stiekem 25 guldens toeschoof om het ding te halen..die er dan een halve blik op wierp en mopperde dat t wel weer een bak herrie zou zijn, maar dan toch een maand later weer gewoon 25 guldens gaf om weer zo n bak herrie te kunnen kopen

zo heb ik een aardige platencollectie opgebouwt die zeer gevarieerd was.
daarnaast kocht hij een grote verzameling kunstboeken en boeken over muziekgeschiedenis, ..waar ik eindeloos in kon neuzen...

hij betaalde zangles, en gitaarles..en was mega trots, al ging hij nooit mee naar concerten want hij had een hekel eraan om tussen de mensen te zitten..
maar hij vond het geweldig dat ik muziek maakte..
en ik denk dat ie nog wel eens stiekem zit te genieten als ik met mn bandje repeteer
in zn huukske in de hemel

[Pepe]

De eerste keer 'n echte Gibson/Fender in je handen, op 'n blazende buizen-amp spelen, de eerste gig/jam, etc. zijn allemaal dingen die je van je opvoeding blijft onthouden :)

Ja, magisch. Lang geleden, een Fender competition Mustang omdat een statocaster net 200 gulden te duur was maar de magie was er niet minder om.
Urenlang met je neus tegen de etalageruiten gedrukt. Ik neem aan dat dit tegenwoordig een beeldscherm is.:)


In de seventies waren er de advertenties van Nederland Muziek (zelfde winkel?) in Muziekkrant Oor, lange lijsten met 2e hands gitaren. Dat was de enige mogelijkheid om aan een Fender te komen als je in de polder woonde.
Dat en de plaatselijke advertenties lezen. 3 keer per jaar stond daar een fender in te koop. Sja, je had er wat voor over.

[Dirk_Hendrik]

Urenlang met je neus tegen de etalageruiten gedrukt.

Dat deed ik op m'n 15e zelfs met hondo's.....zucht. Sentiment

[Chris Winsemius]

Ja, magisch. Lang geleden, een Fender competition Mustang omdat een statocaster net 200 gulden te duur was maar de magie was er niet minder om.
Urenlang met je neus tegen de etalageruiten gedrukt. Ik neem aan dat dit tegenwoordig een beeldscherm is.:)

In de seventies waren er de advertenties van Nederland Muziek (zelfde winkel?) in Muziekkrant Oor, lange lijsten met 2e hands gitaren. Dat was de enige mogelijkheid om aan een Fender te komen als je in de polder woonde.
Dat en de plaatselijke advertenties lezen. 3 keer per jaar stond daar een fender in te koop. Sja, je had er wat voor over.

(Ik vermoed dezelfde winkel, David Hollestelle vertelde mij dat ze vroeger elders gevestigd waren en bij NLM hangen ook foto's van vroeger... cool!)

In die tijd was ik nog met schepjes en de kleuterschooljuf bezig :)

Wat me ook opvalt: vaak kunnen/mogen jongere mensen in 'n gitaarzaak niets proberen (en je hebt natuurlijk talloze figuren die, ongeacht leeftijd, alles met krassen, butsen en vieze plekken achterlaten!). Ik had vroeger de mazzel dat de mensen v/d plaatselijke muziekzaak bij mij in de straat woonden (ze namen me ook regelmatig mee naar beurzen/etc.) en dat ik ook op andere plekken altijd wel 'n gitaar in m'n handen kreeg gedrukt. Ik kreeg ook vaak gitaren/etc. te leen om meer kennis met die materie te maken.

Laatst wat leuks meegemaakt:
2 bevriende muzikanten hielpen mee met het anders inrichten van m'n werkplaats en 1 daarvan had z'n 11 jarige zoon mee die drumde en gitaar speelde. Ik had in de woonkamer (bij ons op zolder ivm. werkplaats beneden) 'n stapel gitaren en amps neergezet, "junior" kon zich prima vermaken, heeft het er nog steeds over en die vrienden zeiden tegen hem: "Je hebt op spul kunnen spelen waar 50-jarigen van kwijlen"...

Anyway: muziek is zo tof, magisch en sterk, kan me 'n wereld zonder muziek eigenlijk totaal niet voorstellen...

[Chris Winsemius]

Dat deed ik op m'n 5e zelfs met homo's.....zucht. Sentiment

Viespeuk!

Geintje, fijn weekend namens Cora en mij!

[Mitch]

Zo'n mooi verhaal vraagt om een estafette :)

Het was me ontzettend afgeraden om gitaar te gaan leren spelen als ik ook aan een opleiding fysiotherapie wilde beginnen. Je vingertoppen zouden teveel gevoel verliezen, die eelt kon echt niet, was ruw, blabla.... ik trapte erin. Tot ik de vingertoppen voelde van de vriend van een klasgenoot, die bas en gitaar speelde. Goh, dat viel best mee. Zou ik dan toch...?
Afijn, stoute schoenen aangetrokken en toen ik toch met mijn toenmalige vriendinnetje een dagje naar Den Haag ging naar Servaes gegaan, die daar toen in het centrum zat. Je moest geloof ik ook echt worden binnengelaten als ik het me goed herinner, erg imponerend natuurlijk! Wauw, zo veel beveiliging, daar moesten wel ontzettend bijzondere dingen staan!
Ik had me al op gitaren georiënteerd. Een vriend van me had en Telecaster en een vriend van hem een strat. Die knakker kon ontzettend lekker spelen en had (reuze aardig) een middagje beide gitaren voor me gedemonstreerd. Ik begreep toen dat je uit een strat wat meer geluiden kon halen, maar ik zag al wel de beperkingen van een aantal van die sounds en mij leek dus ideaal een gitaar te hebben met twee humbuckers en een single coil. Dat moest het worden!
Bij Servaes boven stond een prachtige paarse Ibanez met dergelijke elementen en een prachtige photoflame bovendien! Ik zag dat ze er testhokjes hadden (weer diep onder de indruk natuurlijk) en daar stond een ontzettend grote marshall versterker in. Naar binnen gegaan, ingeplugd en het hardste geluid ooit uit een gitaar gehoord. Nog dieper onder de indruk!
Het enige wat ik toen kon spelen was het thema van de Godfather geloof ik, dus het klonk al snel geweldig allemaal.
En zo geschiedde het dat ik mijn eerste elektrische gitaar kocht van mijn eigen gespaarde centjes met ongetwijfeld hier en daar een extra toegeschoven gulden van pa en ma en opa en oma....
Nu ik er over nadenk heb ik 'm toen geloof ik laten verzenden, want ik had niet echt mogelijkheid het ding zelf mee te nemen. Of de Park versterkertjes waren op of zo, ik weet het niet meer eigenlijk.

Toen -ie er eenmaal was kwam ik meteen achter het nadeel van kopen bij een winkel uit je buurt: mijn hoge E-snaar brak om de haverklap en ik had natuurlijk geen idee. Ik dank Vox Humana voor hun begrip destijds :satisfie:

[gitaarfan]

Laatst wat leuks meegemaakt:
2 bevriende muzikanten hielpen mee met het anders inrichten van m'n werkplaats en 1 daarvan had z'n 11 jarige zoon mee die drumde en gitaar speelde. Ik had in de woonkamer (bij ons op zolder ivm. werkplaats beneden) 'n stapel gitaren en amps neergezet, "junior" kon zich prima vermaken, heeft het er nog steeds over en die vrienden zeiden tegen hem: "Je hebt op spul kunnen spelen waar 50-jarigen van kwijlen"...


en over 30 jaar krijgen we van dat jochie wat tegen die tijd een flinke kerel is geworden weer een zelfde nostalgisch verhaal hoe hij toen bij jou op op al dat leuke speelgoed heeft gespeeld :hippie:

[zoon van Piet]

In die dagen kon je ouwe buizenradios voor niks krijgen, links en rechts. en vaak klonken die goed voor gitaar, Nadeel was dat ze meestal te zacht ingestuurd werden door je pickups - en van boost had ik, getuige mijn verhaal, nog nooit gehoord. En je moest die zooi aansluiten met bananenplugjes. Op een dag kreeg ik de tip om de speakeroutput van de ene op de ingang van de andere te gooien. We hebben het hier niet over 100 watt LC's, maar over een kleinbuizenradiootje - wattje of 5, schat ik- dat een iets grotere ( in zo'n meubel!!) aanstuurde.

Dat zal best bescheten geklonken hebben, het bromde behoorlijk en ruiste als een gek. Maar destijds leek het of de poort naar de hemel openging, want ik kreeg moddervette buizenvervorming en het ging loeihard! het ws genoeg om de buren gek te maken. Wat wil een mens nog meer?

[Nielsje]

Maar goed, mijn eerste keer (samengevat, dat wel):

In de voorjaars vakantie van mijn 16e levensjaar moest het gebeuren: een gitaar. Ik had vroeger al AMV gehad met zo'n blokfluit (met het alom bekende 'mieke hou je vast') en een 2 jarige relatie met een heus 'keyboard', waar ik mee gestopt ben in de 1e klas van m'n middelbare school. Ik vond van mezelf dat ik er niet echt veel tijd voor had..

In m'n middelbare puberjaren groeide mijn voorkeur voor gitaarmuziek en idee kwam om toch maar weer eens wat muzikaals te gaan doen. ik heb toen, echt waar, bij het gebrek van een gitaar, maar wel de interesse ervoor, een lineaal beplakt met de stokjes van wattenstaafjes, en zodoende kon ik met wat tabs al wat akkoorden etc oefenen.

in het voorjaar dus toen een beginnerssetje gekocht (ja, wist ik veel), en trots als een pauw met m'n squier + ditto versterker dacht ik de hele wereld aan te kunnen. Niets is minder waar, ik denk het namelijk nog steeds!

De squier heb ik nog, en is na een grondige verbouwing een verdomd fijne gitaar gebleken! De versterker werd die zomer al vervangen door een JCM 800 4210, en met deze combi heb ik het jaren uitgehouden.

[Dirk_Hendrik]

Topic opgeschoond van offtopic vraag.

[Mitch]

ik heb toen, echt waar, bij het gebrek van een gitaar, maar wel de interesse ervoor, een lineaal beplakt met de stokjes van wattenstaafjes, en zodoende kon ik met wat tabs al wat akkoorden etc oefenen.

Ultiem! :D

[strat58]

In die dagen kon je ouwe buizenradios voor niks krijgen, links en rechts. en vaak klonken die goed voor gitaar, Nadeel was dat ze meestal te zacht ingestuurd werden door je pickups - en van boost had ik, getuige mijn verhaal, nog nooit gehoord. En je moest die zooi aansluiten met bananenplugjes. Op een dag kreeg ik de tip om de speakeroutput van de ene op de ingang van de andere te gooien. We hebben het hier niet over 100 watt LC's, maar over een kleinbuizenradiootje - wattje of 5, schat ik- dat een iets grotere ( in zo'n meubel!!) aanstuurde.

Dat zal best bescheten geklonken hebben, het bromde behoorlijk en ruiste als een gek. Maar destijds leek het of de poort naar de hemel openging, want ik kreeg moddervette buizenvervorming en het ging loeihard! het ws genoeg om de buren gek te maken. Wat wil een mens nog meer?

Hoi ja het ging veel te zacht, dus de platenspeler gemold en de buizen voortrap er uit gehaald en dat gebruikte ik als pre-amp. Nog een extra speaker van een kapotte TV erbij en mijn gitaar klonk als Ted Nugent en ook zo hard, tenminste dat zei mijn vader voor dat hij de stop er uitdraaide. Dat geluid is bij mij altijd blijven spoken een acoustic gitaar met shaller elementje er in (denk ik).
Peace Strat58

[Nielsje]

Ultiem! :D

Ja lief hè? ik vond laatst bij het opruimen bij m'n ouders dezelfde lineaal terug in een verhuisdoos. Moest er behoorlijk om lachen. fretafstand was best reëel, de toets daarentegen wel heel erg vlak, om maar te zwijgen over het hals profiel :)

[TimmU]

Ik kan het me ook nog herinneren , 2 mooie gebeurtenissen.

Toen ik op mijn 5de het grandioze idee opvatte om gitaar te gaan spelen , stemden mijn ouders in . Er werd een leengitaar geregeld via een vriend van mijn vader,maar ik was het de dag daarna al vergeten.

Een week later kwam ik thuis van een fiks dagje zandbakken en steppen, en toen stond er opeens een gitaar op de bank . Nadat bleek dat die voor mij bestemd was om op te spelen, heb ik er eerst uren naar zitten staren, en toen begonnen mijn eerste gitaarlessen. wekenlang fire van springsteen zitten spelen. Prachtig was dat, als zoiets opeens bij jou hoort.


het tweede moment was eigenlijk mooier. Ik was 12, en ik werd wel erg vroeg wakker gemaakt op een zaterdag door mijn vader. "We gaan naar Amsterdam ..." .
Ik dacht, leuk , een dagje weg! tot we voor de deur van de Dirk Witte stonden. "Zo , je mag kiezen wat je wil" , zei mijn vader toen. Wat magisch was dat, de gitaren waarvan je gehoord had, waar mensen het over hadden, die je zag op foto's ,en ik mocht ze aanraken en er zelfs op spelen! Uiteindelijk viel een blauwe gitaar wel heel erg op , en die heb ik uit een rek gepakt . De eerste keer een Fender in je handen vergeet je nooit meer, dus een uur later stond die klaar met tas, en een heleboel troep erbij.

Mooie momenten.

[Dirk_Hendrik]

Ik was 12,

"Zo , je mag kiezen wat je wil" , zei mijn vader toen.

Mooi!!??

Pijnlijk. Heel pijnlijk.
Als je bedenkt wat voor waanzinnig hout ze vorig jaar bij Dirk Witte hadden hangen... en jij vertrekt met een doodgewone Fender!!??:nervous:

[Geoffrey]

Als je het verhaal van zoon van piet leest leest dan zie het zo voor je.. en mooi dat je nog steeds een mxr phase 90 hebt :satisfie:

[Geoffrey]

Mijn eerste keer dan..

Het begon allemaal toen ik een jaar of twaalf was..
Ik was grote fan van Iron Maiden, Sepultura, Guns & Roses,.. en ik wou gitaar leren spelen als Max Cavalera. Dit was toen mijn grote god en ik moest en zou een BC Rich Warlock hebben. Ik wist er toen de naam niet van, enkel hoe die eruit zag.
Ik woonde toen in Brugge en ik ging samen met mn neef gaan rondhangen op zoek naar gitaarwinkels.
Na lang zoeken hadden we een klein winkeltje gevonden waar een zwarte Ibanez en een zwarte Jackson in de etalage stonden.
Uren heb ik er naar staan kijken.. het was wel geen BC Rich maar het was een zwarte, dus dit was toen al meer dan goed genoeg voor mij!

Na lang zeuren en zagen kon ik mn moeder er van overtuigen om een gitaar te gaan halen.. aangekomen in de winkel bleek de jackson iets te duur dus is het maar de Ibanez geworden.
En deze heb ik nog steeds.. het is een EX-series met een cheape tremolo op :satisfie:
Ik heb er toen nog een kleine combo bijgekocht..maar ik herinner me er de naam niet van. Het was een gele met zwart..

[Realeigo]

Mijn eerste aanraking met een gitaar was met muziek op school, we moesten een groepje vormen en een nummertje doen.
Ik zat in een groepje met de wat ruigere figuren en we deden een best simpel nummer, namelijk:
Smells like teenspirit

En ik mocht gitaar spelen! En nog wel op de groene fender stratocaster van de leraar! We hebben hem op de voorspeel avond flink gerocked en nadat ik t schooljaar had afgemaakt en over was naar havo 4 mocht ik dan ook een eigen gitaar.

Hup naar de muziekwinkel!
Ik kwam thuis met een squier by fender affinity stratocaster en een marshall mg15.
Daar heb ik anderhalf jaar op gespeeld en toen kwam ik op gitaarnet, dat was een keerpunt in mijn gitaar carriere. Ik begon effecten te kopen, er kwam een gitaar bij. Ik ging een dikke marshall jcm 800 bouwen. Maar ik kan potverdikkke nog steeds geen fantsoenlijke noot spelen :seriousf:
Nog vannalles veruild en verkocht, ben er serieus honderden euro's op achteruit gegaan. En ben eigenlijks ook van niets meer onder de indruk behalve de echte custom shop geluiden.

Huidige visie:
Podxt live doet het prima. yamaha pacifica's zijn prima gitaren.
Zodra ik wat meer effecten heb gaat de podxt in een hoekje en dan komt de hughes & kettner tubeman met effecten in het spel. Mn plexi zal voorlopig een thuispielen/showoff gimmick worden.

Setup zoals ik die binnenkort graag zie:

2 Franken Yamaha Pacifica's & 1 Fender mim Frankenstrat -> Volume Pendaal ->Vox v847 -> Maxon Tube Screamer -> Hughes & Kettner Tubeman -> Reverb -> Compressor ->Boss DD-7 -> Mxr Phase 90 -> Mixer

[Mr.Bluesbreaker]

Mooi verhalen. Ik begon ergens mid 90's, en wat me opviel dat iemand eerder ook al zei: je had nog geen internet en je stond echt voor de winkel, in plaats voor je beeldscherm:D

In die ruit zag je dan een aantal strats en Les Pauls, maar die meteen achter het raam kostten soms wel 3500 gulden. Hoe kon dat nou, die andere achterin de winkel waren toch ook van plastic en kostten maar 400 gulden!:)

Afijn, begonnen op de oude merkloze western van mijn moeder. Een soort Eko achtige, met 3 stalen bassnaren en de rest nylon... niemand wist hoe je dat moest stemmen, mijn Zweedse oom deed dat als ie eens in de 4 jaar in Nederland was, en die was al 3 jaar niet meer gewest op dat moment. De lage E bleek later geen E te zijn, maar een D die dus alle kanten op vloog:D

Met de gitaar plat op schoot probeerde ik later a la Jeff Healey het intro van het James Bond theme te spelen, dat had ik ergens op een bandje staan. Terugspoelen, luisteren, terugspoelen, proberen, nee die 2e noot hoger, vakje opschuiven, luisteren...solfege voor 10 jarigen in feite.

Toen kocht mijn vader zo'n 'plastic' electrische gitaar met oefenampje, verassing voor kerst! Woooow...en er zat een strap om van Gibson, dus ik alle gitaarspelende scholieren vertellen dat ik een Gibson had gekregen van mijn vader, wist ik veel.

De week erop na de muziekwinkel geweest om zo'n 'rockpedaal' te kopen, want mijn oefenampje was een solid state met alleen een clean kanaal. De oranje Boss DS-1 was volgens de verkoper misschien wel wat voor me, maar meer voor punkers. De metalzone was veel veelzijdiger en voor echte mannen zoals werd gezegd. Dat wilde ik wel, en dit keer kreeg ik een echte Gibson in handen geduwd door de verkoper, ik denk dat dat een LP studio was destijds.
Nietsvermoedend ging ik er een E powerchord op spelen, wat meteen als een enorme bak gave herrie klonk! Woooow, te gek.

2 minuten later kwam de eigenaar erbij: 'je gaat toch geen Gibson aan hem geven als hij een pedaal gaat testen!' Lekker tactisch, was de eigenaar van het inmiddels failliete Noorder Muziekhuis. Later snapte ik waarom het daar niet zo lekker liep...

[VanBiLL.com]

Prachtige verhalen hier - echt - kan ik heerlijk van genieten.

Ik heb niet zo'n erg groot verhaal, wel een stukkie apparatuur. Een ouwe buizen amp, mijn echte eerste amp die ik 24 jaar geleden gebruikt heb toen ik begon leren gitaar te spelen (samen met mijn BC Rich ST-III - die ik ook nog steeds heb). Het ampje is tegenwoordig jammerlijk genoeg niet meer in orde, toevallig tijdens de kerstvakantie nog eens geprobeerd. Ik denk dat de buizen er echt helemaal geweest zijn - die zijn nog orgineel. Anyhow, 't is een Philips zelfbouw amp destijds door mijn vader gebouwd in 1964 (44 jaar oud dus). Model is een EL 6401 / 02. Hoeveel watt het ding is weet ik eigenlijk niet - 2x EL-81 power tubes - 10 watt??? Verder is de pre-amp secie uitgevoerd met ECC-81 en ECC-40 buisjes met zo te zien een diode gelijkrichting. Op slaapkamer volume (destijds) van warm-clean naar typisch Vox crunch...Met een Boss OD-2, DC-3 en DD-3 ervoor kwam er via een 1*12 cabje (zelfbouw met onbekende speaker) een leuk geluid uit. Als de amp nu nog zou leven ik vermoed nog steeds een prachtig geluid. Onder het motto, beelden spreken meer dan 1000 woorden hier wat foto's van mijn trouwe ouwe buizen amp recht van zolder, maar het bijbehoorende cabje kan ik helaas nergens meer vinden:

http://members.home.nl/vanbill/Arnie's%20oude%20Philips%20buizen%20amp%20002b.jpg

http://members.home.nl/vanbill/Arnie's%20oude%20Philips%20buizen%20amp%20007b.jpg

http://members.home.nl/vanbill/Arnie's%20oude%20Philips%20buizen%20amp%20006b.jpg

http://members.home.nl/vanbill/Arnie's%20oude%20Philips%20buizen%20amp%20010b.jpg

Bias weerstanden zien er nieuw uit omdat ze dat ook zijn. Op een regenachtige dag in de kerst nog geprobeerd het oude ding opnieuw leven in te blazen en de duidelijk verbrande weerstanden vervangen maar er komt bijna geen volume uit alleen veel brom en een krijsende vervorming zo van LAAT ME SLAPEN AUB...
Hij gaat nooit weg, ik heb er zeker nog 10 jaar op kunnen spelen totdat tie echt de geest begon te geven...misschien dat ik hem eens een mooi plekje op de kast gaat geven.

EDIT: als toevallig iemand meer weet over hoe of wat over deze amp (Philips zelfbouw model EL 6401), dan hoor ik het graag.

EDIT 2: Ach ik kwam net dit tegen: http://www.gitaarnet.nl/forum/showthread.php?t=51260


Mijn stukkie hystorie...