Van Halen - Jump (solo)

[SonofDestiny]

Ik ben een beetje bezig met improvisatie/verzinnen van eigen solo's en ik vroeg me af hoe het komt dat de solo van dit nummer zo klinkt. Het springt zo ontzettend gaaf uit het nummer. Ik kom het wel vaker tegen in andere nummers. Born to be my baby van Bon Jovi bijvoorbeeld.

Hoe krijg je zo'n effect in je eigen solo? (Ik vind het rot om mensen na te doen, maar ik vind het zo ontzettend gaaf!)

[arjanb01]

Ik denk dat er boosters gebruikt worden in een live situatie (of channel 3 van de amp) en in het geval van de studio opnames de solo's apart ingespeeld zijn en naar voren gemixt.

[SonofDestiny]

Nee, maar ik bedoel... zit er nog iets van theorie achter of zo? :)

[arjanb01]

Nope, voor zover ik het kan horen niet nee :)

[piet elektron]

Ik vind het een van de indrukwekkendste solo's die er zijn, en Eddie is gewoon geniaal. Ik denk dat de theorie nog niet eens zo complex is (onder voorbehoud) maar dat hij briljante dingen doet met frasering. Het lijkt soms alsof hij niet aan het begin begint, maar ahw ergens "middenin" een solo. Ook kapt hij af op hele vreemde momenten. Door daarmee te spelen, en (toch) ook een buitengewone techniek maakt hij bijzondere solo's die heel verfrissend zijn.

Overigens vind ik dat ook gelden voor de solo in "Beat it" van Micheal Jackson. Die schijnt in de verkeerde toonaard te zijn geremixt. Ik hoor het overigens niet echt en bij een (eveneens briljante) producer als Quincy Jones kun je je afvragen of die dat niet op zou merken... Ook gaat het verhaal dat QJ even het geluid wilde testen en dat EvH toen deze solo heeft ingespeeld en die is toen gebruikt...

Even terug naar die eigenaardige frasering: Hoewel van een hele andere orde, vind ik dat John Mclaughlin (meen ik dat het is) ook zo'n soort "truuk", toepast, in het begin van het nummer Guardian Angel op de beroemde live-album in San Fransisco.

[Bram+]

Geweldige solo inderdaad, onmiskenbaar Eddie Van Halen. Hier trouwens een fijne live-versie: http://www.youtube.com/watch?v=dmfrPrN1L_s (voor de puristen: wel met Sammy Hagar). Live nailt ie 'm net zo hard, en Alex die tijdens de solo ook los gaat op zijn drums maakt het eigenlijk wel af. Misschien wel iets beter dan op plaat.

[Mr.Bluesbreaker]

Geweldige solo, er zitten hele bijzondere stukken in. De laaste lick voor de toetsensolo is ook zo absurd: (even uit het hoofd)


------------------------------------------------------------15-17-15------
--------------------------------------------------15-16-18----------------
------------------------------------------15-16-18------------------------
------------15-16-18-----------15-16-18----------------------------------
-15-16-18------------15-16-18--------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------

Het ritme verandert ook nog eens halverwege, maffe timing die ik niet helemaal thuis kan brengen. Een soort octotonische toonladder? Ik cover met mijn band dit nummer ook, en a.s. zaterdag moet het dan gebeuren voor een paar duizend man. Het maakt me niet uit waar of wat ik speel en voor hoeveel mensen, maar de solo uit Jump daar schijt ik als enige 7 kleuren van.
Succes!:D

[-=JEROEN=-]

Was ooit eens op vakantie in voormalig yougoslavie (porec) en daar speelde ieder weekend een band, voor wie jump het paradepaardje was. Aan het einde van de avond liep het terras langzaam vol, iedereen wist wat er ging komen. De zanger in volledig david lee roth outfit kwam dan het podium opgeslingerd langs een paal en iedereen ging uit zn dak. Kan me de gitarist ook nog goed herinneren, speelde alle solo's perfect, deed er sommige avonden zelfs een schepje extra bovenop (want hij is wel erg kort die solo ;)).

[EuroCinema]

Naast dat EVH een geweldige gitarist is, is er nog een reden dat die solo eruit springt: hij is heel doordacht in het nummer gecomponeerd. Er zit een aparte begeleiding bij, die heel anders is dan de lange lap over 1 basnoot die ervoor komt. En hij mondt uit in een tussenstuk dat ook weer nieuw is. Die solo is echt als een hoogtepunt in het nummer geschreven ipv "en-nu-mag-de-gitarist-vier-rondjes-over-de-coupletakkoorden". In zoverre zit er dan wel weer een theorie achter.

[ErikE]

Wat ook helpt is dat het nummer bij de gitaarsolo transponeert van C naar Db (eerst C - C - F - G, dan bij de solo Bbmi - Gb - Ab - Db).

Bij de keyboardsolo wordt er weer rust gecreëerd door weer een halve noot terug te zakken naar C. (Dit alles in Eb gestemd trouwens...)

[jaspie]

t lijkt ook wel alsof hij dat tap stukje tegen de maat in speelt. Hem dus inzet op afterbeat en doet als of dat de 1 vd tel is.