Logica

[-=JEROEN=-]

Ik heb me dit altijd al afgevraagd, sinds mijn allereerste muziekles. De juf legde ons uit over de verhoudingen van de 7 tonen waar onze westerse muziek uit is opgebouwd.

Vraag 1
- Waarom zo onlogisch, juf?
- Nou omdat het nou eenmaal zo afgesproken is!
- Maar dan kunnen we dat toch veranderen, juf?!
- Ja ehh, niet zo moeilijk doen hoor.
- (pfff, wie doet er nou moeilijk hier)

Ik hou van symetrie. Dit ziet er voor mij dus veel mooier uit:

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/logica1.gif

Prachtig, dat evenwicht tussen de hele en halve tonen.

Alleen vind ik die Eis (E#) dan niet zo mooi klinken. Ligt niet lekker in de mond.
Dus zou ik het nog ietsje aanpassen:

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/logica2.gif

Zo nu hebben we geen Ais en Eis meer. Klinkt stukken beter.

Vraag 2
- Waarom beginnen we met een centrale C???
- Het alfabet begint toch met een A!!!

Een andere methode is dus om de toetsen van de piano te hernoemen.

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/logica3.gif

Kijk op deze manier hebben we netjes de 3 witten toetsen op een rijtje, met daar de 2 zwarte toetsen tussen, en heten die A B C. Veel handiger, toch? En de volgende 4 witten toetsen zijn dan D E F G. Een kind kan de was doen.

Maar nee hoor. Wij zitten opgescheept met de meest onlogische en a-symetrische vorm:

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/logica0.gif

Pfff...

[Jeroensnake]

Onze westerse toonladders zijn niet ontworpen, maar stapsgewijs ontstaan. Beetje natuurkunde met muziekgeschiedenis combineren, dan kun je achterhalen hoe het zo gekomen is. Maar waarom het zo gekomen is, dat is wat lastiger. Misschien een kwestie van smaak en gevoel, of tijd en toeval of iets dergelijks.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_muzieknotatie geeft wellicht wat antwoorden op je vragen. :hippie:

Het maakt in feite ook niet uit of je een C een C noemt. Naamgeving is gewoon handig ter communicatie. Muziek is geen wiskunde, je hoeft geen formules uit te schrijven met allerlei termen die moeten kloppen. Het moet klinken. Verder is samen spelen een belangrijk deel in de muziek. Daarom is communicatie een noodzaak, je moet weten wat de ander van je verwacht als je samen speelt. Ooit heeft iemand bedacht om een bepaalde toonhoogte C te noemen. Achteraf misschien heel stom, want het is totaal niet logisch en symmetrisch. Maar het werkte. Het systeem werd groter en groter en steeds ingewikkelder, omdat iedereen zich er een beetje mee bemoeide. Toen kwam iemand opeens tot inzicht, en kwam tot de conclusie dat anders handiger is. Misschien heel terecht, maar moeten we daarom nu een breuk tussen de oude en nieuwe muzieknotaties maken om dit kleine "foutje" recht te zetten, waardoor muzikanten over 100 jaar de muziek van 100 jaar geleden niet meer kunnen spelen? Inmiddels heeft iedereen aangeleerd dat C een bepaalde toon is, dus daarom is het handig om het zo te houden. Al is het niet logisch.

Ik denk dat er vanzelf nieuwe notatiemethodes zullen ontstaan, vanuit de bestaande. Heb je liever (Romeinse) cijfers om je tonen aan te geven? Dat kan al. Niets is heilig en alles zal veranderen. Maar op z'n tijd. Rol die laatste kwintencirkel eens een stukje naar links en vergeet gewoon even alle letters. :soul:

En praktisch gezien; is die onlogische benaming van tonen een belemmering voor je muzikale ontwikkeling ... ?

[EuroCinema]

:seriousf: je weet dat je met dit soort dingen in een inrichting kunt belanden he?

Dit bekend trouwens? http://www.lydianchromaticconcept.com/lccoto.html

[peter_heijnen]

Maar nee hoor. Wij zitten opgescheept met de meest onlogische en a-symetrische vorm:

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/logica0.gif

Pfff...
Die is prima symetrisch en logisch als je de D boven zet.

Over het diatonische toonstelsel, de natuurlijkheid ervan, en nog iets extra's:


Muziek
De Griekse filosoof Pythagoras ontdekte een wonderbaarlijke mathematische
relatie tussen de harmonische noten in muziek. Het viel hem op dat door het
indrukken van een snaar op verschillende posities op de fret van een gitaarachtig
instrument er harmonische geluiden konden worden geproduceerd. Sommige
noten klonken beter dan andere. Bij ieder indruk van een snaar werd de snaar in
twee verschillende lengtes verdeeld en de verhouding tussen deze twee lengtes
werd door Pythagoras gemeten. Hij schreef alle verhoudingen op die gezamenlijk
harmonisch klonken. Op deze manier vond hij de volgende ratio’s:
1:1 (open snaar)
1:2 (ingedrukt op 1/3 van de lengte van de snaar)
3:2, 5:3, 13:8, 21:13, 34:21

Wat Pythagoras ontdekt had was de diatonische toonladder, zo genoemd
vanwege het feit dat de snaar in twee lengtes verdeeld wordt (dia = twee). Deze
verhoudingen corresponderen met de frequenties van de noten die voortgebracht
worden door de witte toetsen van de piano wanneer deze gestemd staat in de
diatonische toonladder. Na de 7e noot wordt het octaaf van 8 noten herhaald
waarbij de eerste en de achtste noot verdubbelt in frequentie. De volgende zeven
noten van de witte toetsen van de piano volgen weer precies dezelfde
verhoudingen.

Welnu, wanneer u goed opgelet heeft dan is het u misschien al opgevallen dat de
muzikale verhoudingen die ontdekt werden door Pythagoras overeenkomen met
de verhoudingen uit de Fibonacci-reeks. Neem een willekeurig getal uit de
Fibonacci-reeks en het daaropvolgende getal en je hebt de muzikale verhouding
die ontdekt is door Pythagoras.

De Fibonacci-reeks is de reeks die ons mooie harmonischen geeft in de muziek.
De diatonische toonladder is niet de enige toonladder, er zijn er nog veel meer en
in werkelijkheid staat vandaag de dag ook geen enkele piano nog gestemd in de
diatonische toonladder. Maar de principiële relatie tussen de harmonischen in de
muziek en de mathematische progressie van de Fibonacci-reeks bestaat echt.
Stel je voor dat we een piano gestemd hebben in de diatonische toonladder en
dat we het klavier van deze piano uitgebreid hebben met toetsen om in 49
octaven te voorzien! Dat zou een enorm grote piano worden waarvoor geen plek
zou zijn in uw huiskamer! Maar stelt u zich voor dat we echt op zo’n piano zouden
kunnen spelen. Wanneer we nu de noten in de laatste twee hoogste octaven, de
toetsen die het verst aan de rechterkant van de piano liggen zouden bespelen,
dan corresponderen de frequenties van deze noten met de kleuren van licht! Er
komen zeven toetsen voor in deze hoogste octaaf en er zijn zeven primaire
kleuren in het spectrum van licht, de zeven kleuren van de regenboog!

Dus de Fibonacci-reeks bepaalt niet alleen de verhoudingen van de harmonischen
van het geluid maar ook die van het elektromagnetische spectrum van licht, het
definieert de zeven kleuren van de regenboog!

Octaaf Noot Kleur
F INFRA-ROOD
G ROOD
A ORANGE-GEEL
B GEEL-GROEN
48
C GROEN
D GROEN-BLAUW
E BLAUW-VIOLET
F VIOLET
49
G ULTRAVIOLET

Muziek en kleur, dezelfde harmonische ratio’s

We weten ondertussen dat veel musici zoals Beethoven, Mozart, Chopin, Bartók,
Shubert en Debussy de Fibonacci-reeks en de Gulden snede opzettelijk gebruikt
hebben, niet zozeer in de noten van het stuk, maar in de compositie zelf.
Beethoven gebruikte de Gulden snede in zijn beroemde Vijfde Symfonie. Zijn
beroemde openingsmotto komt niet alleen in de eerst en de laatste maat van de
symfonie voor, maar ook in de maat die precies de Gulden snede vormt van deze
symfonie. Bela Bartók gebruikte de Gulden snede en de Fibonacci-reeks bewust in
zijn composities in de maten 5, 8, 13, 21, 34, 55 en 89 waarin hij nieuwe
instrumenten introduceerde zoals strijkers, cello’s en percussie-instrumenten. De
vraag is dan ook waarom voegden deze componisten Heilige Geometrie toe aan
hun muziek?
Neem je het de juf nog steeds kwalijk dat ze dit niet wist?

[Guitarmania]

Heeft het feit dat ze in de muziek beginnen te tellen op C niet te maken met het feit dat de A mineur parallel eigenlijk het uitgangspunt was?

Ik heb nog wel eens het stupide idee geopperd om alle tonen van a t/m g# gewoon alfanetletters mee te geven: A t/m L. Maar toen zei een pianist tegen me: "En dan moeten alle toetsen zeker ook gewoon wit zijn!?" En tsja, hoe weet je nu met 12 witte toetsen op de piano waar je zit? Dan moet je er net als op een PC-toetsenbord letters op gaan plakken.

Hele zooi is terug te voeren op het beginsel dat er 7 tonen van de 12 in een kerkladder gaan. Dus dan begint een van de 12 mineurladders op A (440 Hz). En van daar uit bouw je het systeem op. Gevolg is dan wel dat je met bepaalde ladders te maken krijgt met kruisen en mollen. Maar dat kan niet anders.

Die Fibonacci reeks leidt geloof ik tot problemen qua stemming. Daar hebben ze de gelijkzwevende - nogwat stemming voor uitgevonden.

Nee, ik heb wel eens geprobeerd het gemakkelijker te maken dan het is. Maar dan stuit je altijd op problemen. Wat we nu hebben is het. Ik denk niet dat het eenvoudiger kan.

[-=JEROEN=-]

Nou in het geval van een piano is het heel eenvoudig. Wat we nu C noemen, hernoemen we tot A. De vraag is of dit leidt tot problemen? (behalve dan dat alle muziekboeken, tabs, enz, allemaal herschreven zullen moeten worden). Leidt dit tot problemen bij andere instrumenten?

Alles schuift ietsje op:

C D E F G A B
wordt
A B C D E F G

Dus je gitaar staat niet meer gestemd in E A D G B e, maar in C F B E G c

Eigenlijk doen ze dit al, met het do-re-mi-fa-sol-la-si-do verhaal.
Do noemen we echter A vanaf nu, ipv C. Probleem opgelost toch?

[Guitarmania]

Hmm, maar waar dient het voor? Onderliggende gedachte bij jouw insteek is kennelijk dat majeur het uitgangspunt is en mineur een daarvan afgeleide.

Wat is er mis met het uitgangspunt a-b-c als mineur van A?

Een ding geef ik je mee: dan hadden ze een b3 niet een b3 moeten noemen maar een 3.

Effe kijken:

1 - b2 - 2 - 3 - b4 - 4 - b5 - 5 - b6 - 6 - b7 - 7 - 1

Lijkt mij dat dat de boel niet veel eenvoudiger maakt. Is alleen een kwestie van naambordjes verhangen.

Maar goed, als we een commissie instellen dan zal die heus wel tot vereenvoudiging kunnen komen. Veel zal het echter niet uitmaken. En bovendien moeten we dan alle oude muziek vertalen.

[EuroCinema]

Jeroen, het heeft m.i. weinig zin om een meer logische benadering te beginnen met de ionische ladder als uitgangspunt.

Die is historisch misschien wel belangrijk, maar theoretisch zijn er goeie argumenten om lydisch als basis te nemen. Nogmaals: George Russell dus.

Voor wie het niet kent, George Russell's Lydian Chromatic Concept of Tonal Organization verscheen in 1953 en was van grote invloed op de modale jazz die volgde. Miles Davis, John Coltrane, Bill Evans namen zijn ideeen over. Russell was trouwens ook een erg verdienstelijk muzikant en componist, niet zomaar een theoreticus.

Veel te simpel uitgelegd komt zijn gedachtengang hierop neer: denk niet in mineur/majeur maar in lydisch en (chromatische) varianten daarop.

Even cut/paste van de website:

Why is the Lydian Scale of paramount importance in this Concept?
The Lydian Scale was not chosen as the primary scale for this system of music theory because it sounds nice or has some subjective or historical significance. Since the interval of a fifth is the building block of tonal gravity, a seven-tone scale created by successive fifths establishes the most vertically unified harmonic order whereby the gravity falls down each fifth back to the singular Lydian tonic. When seven ascending consecutive fifths (i.e. – C, G, D, A, E, B, F#) are arranged within one single octave, the result is the Lydian Scale.

6. What is the fundamental difference between the Lydian and Major Scale?
As described in the answer to the previous question, the Lydian Scale has one single tonic, otherwise known as the “DO” of the scale. The Major Scale is known as a diatonic (meaning: two tonic) scale. Therefore, the essential difference between these two scales is that the Lydian (a single tonic scale) is in a state of unity with itself, and the Major Scale, with its two tonics, is in a state of resolving.


Maar goed, het gaat hier om een dik en duur boekwerk en ik doe het ernstig tekort. Maar elke muzikant met interesse in theorie zou er wel eens in moeten duiken, vind ik.

[Tristan]

Ik weet het niet, volgens mij begrijp ik het niet helemaal...
Het lijkt erop alsof hij gewoon als basis Lydisch neemt in plaats van Ionisch, erg leuk, maar dat brengt natuurlijk totaal geen verschil teweeg, als je de ladder gaat verschuiven kom je uiteindelijk toch ook weer op Ionisch/Dorisch/Phrygisch/Mixolydisch etc. terecht...

De ladders die hij er dan zomaar even bij gaat verzinnen klinken werkelijk nergens naar en hebben totaal geen harmonische relatie, neem bijvoorbeeld die achttonige ladder nou:
f-c-g-d-a-e-b-c# = f-g-a-b-c-c#-d-e
Daar zit zowel een b, een c, een c# als een d in en hij is niet eens parallel opgebouwd, totaal onbruikbaar lijkt me...
Overigens gebruik ik het kwarten/kwinten grapje weleens in mijn solo's hoor, erg leuk om mee outside te gaan...

Ik begrijp dat Lydisch in principe een sterkere klank is dan Ionisch als je het los tegen een majeur akkoord speelt, bij mineur (Dorisch t.o.v. Eolisch) vind ik het persoonlijk al minder duidelijk, ik hoor net zo graag Eolisch tegen een mineur akkoord gespeeld dan Dorisch...
Het is wel zo dat je gehoor als je majeur akkoorden of majeur drieklanken uit verschillende ladders achter elkaar plakt op een gegeven moment vrijwel automatisch alles als Lydisch gaat horen (dat is bij mij in ieder geval wel het geval)...
Toch zijn dit allen geen voorwaarden om een hele muzikale theorie (en eentje die ook echt nog wat toe zou moeten voegen) op te bouwen denk ik...
Vrijwel net zo zinloos, zij het minder onlogisch, dan wat JEROEN probeert te doen...

[Voidhead]

Ik ben toch wel benieuwd wat daar dan inderdaad voor 'voordelen' aan zitten, aan dat lydische concept, klinkt wel interessant moet ik zeggen.

Wat je zegt Tristan dat losse majeur akkoorden achter elkaar de neiging hebben om lydisch te klinken kan ik wel beamen. Het heeft wellicht te maken met het feit dat de overmatige kwart eerder voorkomt in de boventonenreeks dan de reine kwart. Maarja, de kleine septiem komt er ook eerder in voor als de grote septiem..

Ik ben wel eerder geneigd om te zeggen dat dorisch beter past over een mineur akkoord (in modale context). Een mineur akkoord met een b6 als toevoeging (aeolisch) klinkt redelijk dissonant. Alle tonen van de dorische ladder klinken vrij consonant over een mineur7 akkoord.

Wat Jeroen doet is gewoon het beestje een ander naampje geven, dus de C tot A omdopen, die vorm die we nu hebben is net zo symmetrisch. Heeft m.i. weinig nut, je houdt dit 'probleem' toch in andere toonsoorten. Het is gewoon een kwestie van naamgeving en dat is ooit afgesproken...

[Jeroensnake]

Had die juf toch gelijk. :hippie:

[-=JEROEN=-]

Wat Jeroen doet is gewoon het beestje een ander naampje geven, dus de C tot A omdopen, die vorm die we nu hebben is net zo symmetrisch. Heeft m.i. weinig nut, je houdt dit 'probleem' toch in andere toonsoorten. Het is gewoon een kwestie van naamgeving en dat is ooit afgesproken...Juist, en daar kunnen we vrij eenvoudig nieuwe afspraken over maken, ware het niet dat wij mensen zo enorm vastgeroest zitten, stuck in our ways.

Ik zie wel wat in dat Lydian concept, misschien leuk voor een nieuw onderwerp, maar daar gaat het mij niet om hier, het gaat hier puur om naamgeving. En daar heeft grappig genoeg nog niemand op gereageerd.

Dus ipv C D E F G A B noemen we de toetsen op de piano A B C D E F G

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/ABCDEFG.gif (http://www.putfile.com/pic/5329848)

Wat voor consequenties heeft dit?

[Kim Wilson]

Juist, en daar kunnen we vrij eenvoudig nieuwe afspraken over maken, ware het niet dat wij mensen zo enorm vastgeroest zijn, stuck in our ways.

...
Nee, dat is niet eenvoudig. Het is net zo eenvoudig als het metrische stelsel en rechts rijden in Engeland in te voeren. Minder eenvoudig, zelfs. Het is een wereldwijde taal, waar al honderden jaren mee geschreven wordt. Dat kun jij niet zomaar even veranderen. Dat heeft niks met vastgeroest te maken, maar met een wereldwijd geaccepteerde schrijfwijze.

Natuurlijk kun je het best op jouw manier leren, maar zodra je met andere musici in contact komt, heb je er helemaal niks meer aan. Omdat je het altijd "verkeerd" hebt geleerd.

Just my $0,02...

[EuroCinema]

Ik weet het niet, volgens mij begrijp ik het niet helemaal...
(...)De ladders die hij er dan zomaar even bij gaat verzinnen klinken werkelijk nergens naar en hebben totaal geen harmonische relatie, neem bijvoorbeeld die achttonige ladder nou:
f-c-g-d-a-e-b-c# = f-g-a-b-c-c#-d-e

Hey Tristan, heb je het boek gelezen? Ik herinner me die 8-tonige ladder niet. (maar het is even geleden).

[EuroCinema]

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/ABCDEFG.gif (http://www.putfile.com/pic/5329848)

Wat voor consequenties heeft dit?

Dat het niet op enige logica berustende, willekeurige, historische toeval dat c majeur als centrum van muziektheorie wordt beschouwd wordt aangepast aan het niet op enige logica berustende, willekeurige, historische toeval dat het alfabet bij a begint.

[ReinoutV]

Ik denk dat het idee van Jeroen om op A te beginnen inderdaad niet logischer is dan om het alfabet op M te laten beginnen. Gelukkig hebben we het relatieve notensysteem nog. Onafhankelijk van toonsoort noem je de prime 1 en de terts 3. Zo kan je zelf hele akkoordenschema's opschrijven: I - III - II - V - I. Ideaal, zeker als je veel met verschillende zangeressen werkt.

Volgend de boventonenreeks zouden we als basisladder inderdaad de lydomixolydische ladder krijgen (1 - 2 - 3 - #4 - 5 - 6 - b7). Deze klinkt misschien nog lekkerder op een majeur drieklank, omdat er helemaal geen avoid-notes meer inzitten. De grote 7 op een majeur drieklank is altijd een noot om voorzichtig mee te zijn, natuurlijk afhankelijk van de registers.

Wel een leuke discussie trouwens, ik vind het wel leuk om hier eens over na te denken.

[Jeroensnake]

.... , het gaat hier puur om naamgeving. En daar heeft grappig genoeg nog niemand op gereageerd.

Wat voor consequenties heeft dit?

Heb je mijn bericht gemist ... ? :chicken:

[Tristan]

Juist, en daar kunnen we vrij eenvoudig nieuwe afspraken over maken, ware het niet dat wij mensen zo enorm vastgeroest zitten, stuck in our ways.

Ik zie wel wat in dat Lydian concept, misschien leuk voor een nieuw onderwerp, maar daar gaat het mij niet om hier, het gaat hier puur om naamgeving. En daar heeft grappig genoeg nog niemand op gereageerd.

Dus ipv C D E F G A B noemen we de toetsen op de piano A B C D E F G

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/ABCDEFG.gif (http://www.putfile.com/pic/5329848)

Wat voor consequenties heeft dit?


Hoe ga je dan die zwarte toetsen noemen?
Er zijn toch 12 tonen en die hebben allemaal een naam nodig....
En nu zit er dan geen zwarte toets tussen c en d, dat is ook niet logisch toch?

[Tristan]

Hey Tristan, heb je het boek gelezen? Ik herinner me die 8-tonige ladder niet. (maar het is even geleden).

Ik heb het boek niet gelezen, maar even de link die je gaf bekeken...
Sorry, het was een vergissing, het was die negentonige ladder waar ook nog een g# inzit, dus dan krijg je dit:
f-c-g-d-a-e-b-c#-g# = f-g-g#-a-b-c-c#-d-e
tientonig
f-c-g-d-a-e-b-c#-g#-d# = f-g-g#-a-b-c-c#-d-d#-e
elftonig
f-c-g-d-a-e-b-c#-g#-d#-a# = f-g-g#-a-a#-b-c-c#-d-d#-e

Klinken wel aardig op zich, maar zijn het niet gewoon Lydische ladders met bepaalde chromatische opvullingen?
Misschien was ik wel een beetje snel met het afwijzen van deze theorie, maar ik begrijp nog steeds de harmonische implicaties hiervan niet echt...

[EuroCinema]

Volgens mij denkt hij wel vooral in zeventonige ladders hoor, maar ipv de modi in mineur en majeur in te delen, ziet hij elke ladder als lydisch met bepaalde chromatische veranderingen.
Ik vind de zienswijze dat een ladder een stel kwinten omvat ipv een stel halve en hele stappen wel echt een slim en nuttig iets. Verder heb ik het boek ook maar deels gelezen hoor, het is wel erg heftig.

[-=JEROEN=-]

Leuk al die oproer.

En ja, het is net zo makkelijk om rechtsrijden te introduceren in linksrijdende landen. Allemaal een kwestie van willen. Willen veranderen. En dat willen bepaalde figuren dus niet. Bepalende figuren vooral.

Maar het was inderdaad meer bedoeld om je even aan het denken te zetten. Grappig toch hoe sommige meteen in de verdediging schieten, terwijl andere de kans grijpen om andere 'veranderingen' ook meteen aan het licht te brengen. Geinig wezen toch, de mens. :satisfie:

[Tristan]

@JEROEN:
Ik dacht al dat het een onzintopic was, vandaar dat ik wel op het verhaal van EuroCinema inging, misschien dat daar nog iets interessants uit voort kan komen...

@EuroCinema:
Ik heb het idee dat veel van die theorieen vooral heftig overkomen maar in de praktijk weinig vernieuwing brengen...
Men strooit maar rond met moeilijke zelfbedachte termen om het interessant te doen lijken, maar als je het tot de kern stript blijft er vaak weinig van over, in ieder geval weinig dat niet al bekend is in conventionele theorieen...

[Das Schaap]

Juist, en daar kunnen we vrij eenvoudig nieuwe afspraken over maken, ware het niet dat wij mensen zo enorm vastgeroest zitten, stuck in our ways.

Ik zie wel wat in dat Lydian concept, misschien leuk voor een nieuw onderwerp, maar daar gaat het mij niet om hier, het gaat hier puur om naamgeving. En daar heeft grappig genoeg nog niemand op gereageerd.

Dus ipv C D E F G A B noemen we de toetsen op de piano A B C D E F G

http://www.theshower.nl/~zeronine/gitaar/ABCDEFG.gif (http://www.putfile.com/pic/5329848)

Wat voor consequenties heeft dit?
Ik snap gewoon het nut niet hiervan of dit hele topic. :chicken:

[-=JEROEN=-]

@JEROEN:
Ik dacht al dat het een onzintopic was, vandaar dat ik wel op het verhaal van EuroCinema inging, misschien dat daar nog iets interessants uit voort kan komen...Oh, nu is het meteen een onzintopic, en net vond je het nog wel zinnig, hmm. Dus verandering is onzinnig, of alleen zinnig als jij er iets zinnig uit kan halen. Jaja, fraai is dat, hahaha.

Het is trouwens helemaal niet zo moeilijk om dit te veranderen. We gaan het eerst allemaal weer do-re-mi-enz noemen, en dan A-B-C-enz. Duurt hooguit een jaar of 12 :roll:

[Tristan]

JEROEN:
Ik heb het nooit zinnig gevonden, ik begreep echt totaal niet wat je met jouw idee zou willen bereiken...
Niet alleen ik heb er niets aan, anderen ook niet, redelijk onzinnig dus lijkt me...
Het zou inderdaad veel te lang duren om alles helemaal om te gooien en in principe komt alles dan op hetzelfde neer, alleen heeft het een andere naam gekregen...
Ik heb soms ook wel een beetje het idee dat je wat betreft het theoretische gedeelte sterk op naamgeving aan het hangen bent gezien de topics die je opent, geen probleem hoor, maar mijns inziens is dat eigenlijk het minst interessante deel van de theorie waar je jezelf het minste in kan ontwikkelen, het heet zoals het heet...

[EuroCinema]

@JEROEN:
@EuroCinema:
Ik heb het idee dat veel van die theorieen vooral heftig overkomen maar in de praktijk weinig vernieuwing brengen...
Men strooit maar rond met moeilijke zelfbedachte termen om het interessant te doen lijken, maar als je het tot de kern stript blijft er vaak weinig van over, in ieder geval weinig dat niet al bekend is in conventionele theorieen...

Ja, da's ook het fascinerende voor mij van Russell zijn boek. In wezen lijkt het wel logisch, maar niet echt inspirerend of zo. Maar Miles Davis, Bill Evans, Eric Dolphy en Ornette Coleman, stuk voor stuk echt heel grote vernieuwers in de jazz, noemden dit boek expliciet als eye-opener. Misschien kunnen we ons daarin moeilijk verplaatsen, omdat wij zijn opgegroeid met muziek van na hun innovaties. Modale jazz klinkt mij "normaler" in de oren dan bebop, maar eens was bebop toch de norm en modaal grensverleggend.

[Tristan]

Misschien heb je 'm daar wel te pakken inderdaad, we zijn opgegroeid met de muziek/Jazz na de innovaties, Bebop klinkt voor mij trouwens ook vreemder in mijn oren dan modale Jazz...

[-=JEROEN=-]

JEROEN:
Ik heb het nooit zinnig gevonden, ik begreep echt totaal niet wat je met jouw idee zou willen bereiken...
Niet alleen ik heb er niets aan, anderen ook niet, redelijk onzinnig dus lijkt me...
Het zou inderdaad veel te lang duren om alles helemaal om te gooien en in principe komt alles dan op hetzelfde neer, alleen heeft het een andere naam gekregen...
Ik heb soms ook wel een beetje het idee dat je wat betreft het theoretische gedeelte sterk op naamgeving aan het hangen bent gezien de topics die je opent, geen probleem hoor, maar mijns inziens is dat eigenlijk het minst interessante deel van de theorie waar je jezelf het minste in kan ontwikkelen, het heet zoals het heet...
Ik kan een behoorlijke mierenneuker zijn. Ik wil weten waarom iets zo is, omdat ik het wil begrijpen. En ik wil dingen veranderen als ik denk dat het er beter van wordt. Ook al kost dat misschien wat extra moeite. Misschien vind ik dit wel een verbetering, omdat ik dan zelf minder moeite hoef te doen om het te begrijpen. Hahaha, wie zal het zeggen. Het was ook wel een beetje als grap bedoelt, maar tegelijkertijd toch wel bloedserieus. Zo zou ik er ook niet op tegen zijn als ze het geldsysteem zouden afschaffen (en nee, ook geen ruilhandel meer dus), maar dat is behoorlijk idealistisch, utopisch en volgens sommige zwaar onrealistisch, onzinnig en dus bepaalt niet nodig. Toch ben ik er nieuwsgierig naar, hoe de wereld er dan uit zou zien. En ik ben van mening dat de mens veel de halsstarrig is, veel te vastgeroest, mezelf inbegrepen. Dusss...

Maar praat vooral lekker verder over lydian-dominant, dit onderwerp spreekt jullie toch niet (meer) aan geloof ik.

[Jeroensnake]

Tja, waarom geven we mensen eigenlijk namen? Das toch ook onlogisch. Waarom heten jij en ik Jeroen ... das toch niet logisch? Namen zijn niet eens uniek, waarschijnlijk wegens gebrek aan creativiteit en angst voor vernieuwing. Inmiddels ben ik persoonlijk gehecht aan mijn naam, maar is het misschien mogelijk dat jij en alle andere Jeroens hun naam aanpassen? En hetzelfde uiteraard voor alle andere dubbele namen. Wil de enige echte logische van elke naam opstaan, zodat de rest zich kan aanpassen. Liefst vandaag nog....
d:rockon: m on

[Tristan]

Ja, jezus JEROEN, weet ik veel dat dit een sociaal inhoudelijk topic zou moeten gaan worden... :D
Dat Lydisch Chromatisch geleuter ben ik ook wel klaar mee hoor...

[-=JEROEN=-]

http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon10.gif

[Guitarmania]

Even cut/paste van de website:

Why is the Lydian Scale of paramount importance in this Concept?
The Lydian Scale was not chosen as the primary scale for this system of music theory because it sounds nice or has some subjective or historical significance. Since the interval of a fifth is the building block of tonal gravity, a seven-tone scale created by successive fifths establishes the most vertically unified harmonic order whereby the gravity falls down each fifth back to the singular Lydian tonic. When seven ascending consecutive fifths (i.e. – C, G, D, A, E, B, F#) are arranged within one single octave, the result is the Lydian Scale.

6. What is the fundamental difference between the Lydian and Major Scale?
As described in the answer to the previous question, the Lydian Scale has one single tonic, otherwise known as the “DO” of the scale. The Major Scale is known as a diatonic (meaning: two tonic) scale. Therefore, the essential difference between these two scales is that the Lydian (a single tonic scale) is in a state of unity with itself, and the Major Scale, with its two tonics, is in a state of resolving.



Even een vraag hierover, want ik vind het toch wel interessant. Wat wordt hier nu gezegd?

Bij diatonisch / ionisch, heb je twee opeenvolgingen van dezelfde intervallen reeks:

c - d - ef
g - a - bc

En lydisch is daarentegen uniek want die kun je niet in twee gelijke parten delen:

c - d - e - f#g - a - bc

Heb ik dat zo goed begrepen?

Maar volgens mij blijft het systeem daarmee hetzelfde, zij het dat de trappen anders gaan lopen: Lydisch is trap I en mixo II etc..