Onthechting en akoestische gitaren

[hanskemink]

-------------------------

[northernlake]

Ik heb jaren geleden al mijn electrische spul verkocht om de opbrengst aan te wenden voor één dure acoustische. Die is inmiddels vervangen door een andere en een 12-snaar. Is misschien dat er volgend jaar nog wat bij komt.

Bij mij is kopen/verkopen deel van de nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen, andere houtsoorten, merken, etc. Tevens is het een manier om de aandacht af te wenden van het feit dat ik eigenlijk niet echt kan spelen ;)

[axmaster]

Ha Northlake, je laatste zin is zeer op mij van toepassing. Ik heb meer geld dan talent! En dus koop ik af en toe een nieuwe gitaar. Helaas kan ik daarmee mijn gebrek aan talent niet verbloemen....(maar het houdt me van de straat!)

Mogelijk dat ik zeer binnenkort mijn Larrivee OMV-09 inruil voor een andere Larrivee. Niet omdat de OMV-09 niet bevalt, integendeel, maar vooral omdat ik deze al vijf jaar heb. Ik heb zin in iets nieuws....

Maar goed, dit was niet een reactie op de vraag van Hans.

Groet,

Peter

[Laser]

Kan meerdere gronden hebben denk ik...
bvb:
naarmate je verder leert spelen ontdek je je eigen voorkeuren wat stijl, klankkleur, bepaalde eigenschappen.. betreft, en blijf je zoeken naar de gitaar die daaraan beantwoordt. Dus koop ik af en toe één die daaraan tegemoet komt, als ik ze vind, en ik spreek met mezelf af dat ik dan de gitaar die ik niet meer bespeel maar verkoop. Ook om de nieuwe aankoop mee te financieren.
Ik heb doorgaans 4 gitaren, en probeer het daarbij te houden.
De "andere" gitaren zijn dan weer zo anders van klank dat ik een (zij het beperkt) gamma van stijlen en klankkleur heb die ik kan bespelen.
Stijlen als delta blues, resonator laat ik nu links liggen want het is (in deze periode) niet mijn ding.

bvb:
je kan plots een kleine collectie aanschaffen van iemand die de zijne uitdunt. Je doet dat dan om de verzameling, maar niet omdat ieder van deze gitaren een must is voor jou. Ik ken er nog zo, bij wie elke ruimte (tot beste kamer toe) wel een gitaar huisvest. Dat is eindeloos en ook wel tof.

Waarom dat in vlagen op en neer gaat? Soort van zoeken naar de essentie en het overtollige afstoten éénmaal je een set gitaren - of één gitaar - hebt die je volle aandacht krijgt? Ik deed dat ooit met andere verzamelingen, dus ik kan het begrijpen.

Of ja, het is al gezegd: je vind plots die éne parel, en bent bereid al het andere van de hand te doen om die éne te kopen.

bvb ook: huisgenoten vinden geen plaats mer om te zitten tussen alle koffers en gitaren. Kan een héél prangend probleem zijn ;-)

[Pais]

Nou dat kan best, in tijden dat ik me verveel is mijn koopgedrag een stuk agressiever. Meestal is bol.com de winkel die profiteert van mijn verveelde winteravonden.


Met gitaren kan ik het me niet zo voorstellen, dat hamstergedrag. Maar ik wil me dan ook tot 1 genre blijven beperken en zolang heb ik 1 studiegitaar nodig die aan mn eisen voldoet en die heb ik al.

Tot de tijd dat ik aan een échte gitaar toe ben (lees: een gitaar met een waarde waarvan je ook met gemak een leuk autotje kunt kopen) blijf ik hierop spelen, en dat gaat jaren duren.

Het zou al een stuk ingewikkelder worden als je muzieksmaak heel breed is. Maar ik ken ook genoeg artiesten die je altijd met dezelfde gitaar ziet opduiken, onafhankelijk wat ze spelen.

[Blend]

kwestie van geld en smaak. ik speel zelf het meeste op mijn Yamaha FG 411 12string, dat komt gewoon omdat ik 12strings heerlijk vind klinken. Verder staat er ook nog een Alhambra flamenco van m'n zus, waar ik graag op speelde, maar ben er nog steeds niet aan toegekomen om de snaren te vervangen.

Merken zeggen mij niet zoveel. Heb eens op een jaren '80 Martin copy gespeelt die ook echt klónk als een Martin. Het zijn vaak de merken als Taylor en Martin waar je voor valt. Daarom zijn mensen (denk ik) vaak bereid om hun gitaar te verkopen voor iets 'duurders' in marktwaarde. Maar je éigen instrument, die blijft onbetaalbaar (dwz, voor geen prijs door te verkopen).

[LaurentB]

(...)
In mijn hart had ik allang in mijn optiek de beste kleine maar fijne gitaar zaak van Nederland. De praktijk heeft gelukkig ook zo z'n voordelen.

Haha, ik heb altijd het idee dat als ik zo'n winkel zou beginnen ik geen enkele gitaar zou willen verkopen. Ik koop niet vaak gitaren, maar heb er mijn hele leven nog maar één verkocht, en dat was mijn allereerste, een klassieke Suzuki van 170 gulden (anno 1976).