Jazz gitaren

[batsblues]

Op marktplaats stan nog wel eens wat akoestische jazz gitaren meest ouwe met f gaten en een echte slagplaat. Hoe klinken die? Helder of juist dof, is het wat voor ouwe blues en slide?

[zoon van Piet]

Er kan nogal wat verschil tussen zitten, door variabelen als kwaliteit, merk, staat, snaren etc. Maar archtops zijn vaak venijniger, doordringender en zeker beter hoorbaar dan flattops. Daar staat tegenover dat ze minder 'mooi' klinken, als begeleidingsinstrument voor een vocalist, Maar voor blues en slide zijn ze zeer geschikt.

[Laser]

Wil je weten hoe ze klinken: gaaat ze bespelen. Is in geen taal te vatten.
En bedenk dat ze ooit gemaakt werden om boven een orkestje uit te klinken voor er versterking bestond.

[Little Jay]

Even een pleidooi voor oude Framusgitaren:

Framus jazzgitaren uit de periode '69 - '75 vind ik echt de bang-for-the-buck jazzgitaren; goed bespeelbaar, goede klank en veel kwaliteit voor weinig geld. Vooral de gitaren met de brede P90-achtige enkelspoelers, de dunne enkelspoelers klinken te ouderwets voor de moderne gitarist denk ik. Ze bezitten bijna zonder uitzondering allemaal een Fender-achtige aangeschroefde hals, waarbij de kop geen hoek maakt. Deze halzen zijn gelamineerd uit zo'n 25 lagen en onverwoestbaar, bijna niet krom of getordeerd te krijgen.

Ik heb zelf een Missouri jazzbak (zeg maar een ES175 achtige) en een Sorento thinline (een ES330-achtige) en ik vindt ze echt geweldig. Ik zag een Missouri op marktplaats staan voor 700 euri, (vind ik wel wat veel). Mijn Sorento heb ik onlangs voor 175 euro op de kop getikt en verslaat qua klank en bespeelbaarheid mijn Epiphone Sheraton mijlenver en kan best de vergeljking aan met duurdere Gibsons!

Dus: Framus is een betaalbare optie om een goed klinkende en spelende vintage-jazzgitaar te bezitten! Volgens mij zijn Duitse merken als Höfner en Klira vergelijkbaar.

Je ziet ook wel de merken Egmond, Famos, Venlonia etc verschijnen op marktplaats, maar da's meer voor de verzamelaar en meestal slechtbespeelbaar (kromme en getordeerde halzen) en klinkt erg goedkoop. Het waren ook goedkope gitaren.

[Little Jay]

Oh jeetje, nu lees ik pas goed en zie dat het je om akoestische jazzgitaren gaat..... Heb geen akoestische Framus, maar gezien mijn ervaring met de elektrische lijken me die ook prima :-)

[zoon van Piet]

Tussen 1950 en 1970 zijn er legio van die dozen letterlijk en figuurlijk geperst (niet gestoken bladen ). De halzen staan er eigenlijk ook altijd verkeerd op (amper bespeelbaar) Inferieure troep. Er bestaan duizenden namen die de koppen van de ze instrumenten 'sieren'. Een enkele hofner of framus kan nog wel eens leuk uit de hoek komen maar het blijven dozen met een dozige klank. Instrumenten voor de grote oorlog kunnen aanzienlijk interessanter zijn. Maar welke? Ik kan je daar geen eerlijk antwoord op geven. Want die zelf af en toe te ontdekken op marktplaats vindt ik veel te leuk.

weinig tegenin te brengen, maar een tikkie negatief zwartkijkerig vind ik het wel. De ware bagger (Egomd, famos, venlonia etc) is ook op marktplaats erg goedkoop. slechte bespeelbaarheid is bij jazzers vaak mindre een probleem dan bij ouwe ( sorry: vintage) flattops, omdat jazzers meestal ene verstelbare brug hebben. Bovendien wil bastblues sliden en dan is een hoge afstelling juist weer leuk..

Daarnaast kan het vooral behoorlijk avontuurlijk wezen om in dit segment gitaren te zoeken. Er zijn in de 50's en 60' en een stukje 70's heel veel van deze gitaren gemaakt, met name in Duitsland. en met wat geluk, wijsheid, mojo en nattevingerspitzengevoel zijn daar zeker goede - en soms zelfs geweldige- instrumenten te vinden voor relatief weinig geld. Framus, Höfner, Klira, Hopf, Hoyer, Neubauer en zo nog wat merken hebben heel goede gitaren gemaakt. Om maar niet te spreken van de handgemaakte exemplaren van Lang, Este, Roger, Isana of Alosa.
Gisteren is op Ebay.de nog een Roger verkocht voor heel weinig centen...

En zoals je zegt: het is hartstikke leuk zulke dingen te ontdekken!