PDA

View Full Version : fender stratocaster



nathandan
21 november 2007, 13:46
als je een fender stratocaster van 1970 hebt waar niet op gespeeld is en je hebt een zelfde stratocaster maar die lak van die gitaar is er een heel stuk van af gaat de waarde van die gitaar omhoog als de lak er af is?

Nobler
21 november 2007, 13:55
In het algemeen vindt eigenlijk iedereen het wel gaaf dat je aan een oud instrumenten kunt zien dat er veel op gespeeld is en heel wat heeft doorgemaakt.

Toch denk ik dat als iemand in de jaren '50 een gitaar nieuw kocht en nog in de verpakking op zolder legde, en hij komt er nu na 50 jaar van af, helemaal in nieuwstaat, dat zo'n gitaar een top prijs zal opbrengen, aanzienlijk hoger dan een gewone afgeragde gitaar.

Gitaren die van zeer beroemde gitaristen zijn geweest en lange tijd of tijdens beroemde optredens of opnamen bespeeld zijn zullen altijd veel waard zijn, of ze nu afgeragd zijn of dat er heel zuinig op geweest is. Bij zo'n gitaar maakt het volgens mij niet uit of hij gebruikssporen vertoont of niet.

Tenslotte denk ik dat het voor een oude gitaar (jaren '70 of ouder) van goede kwaliteit voor de waarde niet uitmaakt of hij nu speelsporen vertoont of niet. Waarde is toch een relatief begrip. Er is maar een gitaar van dat merk uit dat bouwjaar met dat serienummer en die wil je of die wil je niet, inclusief gebruikssporen, en als je hem wilt en je bent bereid de vraagprijs te betalen, dan is hij dat voor je waard, zo simpel is het.

Enkele beroemde gitaren hebben historische waarde, zoals bijvoorbeeld de gitaren van SRV. Niemand zal het in zijn hoofd halen die te re-finishen. Als het echter om een gewone gitaar uit de jaren '70 gaat met gebruikssporen is het een kwestie van de smaak van de eigenaar. De een zal die gebruikssporen gaaf vinden, een ander zal hem misschien weer helemaal netjes maken, en dat lijkt me ook niet erg.

Pepe
21 november 2007, 15:00
Na een jaar of 30 stijgen de strats rap in waarde omhoog en worden dan prijstechnisch alleen maar interessant voor collectors.
Collectors willen mint mint mint, origineel en unsoldered leads. Aan die groep raak je een afgeragde strat niet kwijt dus dan moet je wachten tot de freaky gitarist met een erfenis op zak of de bemiddelde prof met een hang naar sentiment langskomt.
Geen originele lak is een doodzonde, afgepelde lak heeft onmiskenbaar zijn charme maar oude mint gitaren zijn zeldzaam en dus per definitie duurder.

Eko
21 november 2007, 17:47
Met een beetje zoeken op het net had je dit makkelijk kunnen vinden. Bedrijven als Elderly Instruments hebben sites met instrumenten.
Uiteraard geld klank als maatstaf voor ieder instrument. Daarbij komen allerhande zaken als beschikbaarheid , gebruikssporen , mode , namen , oude gebruikers enz.
Zoals hierboven reeds vermeld gaat originaliteit voor alles. Ik koop nooit een instrument ( om te verzamelen ) als er aan gesleuteld , ge-upgrade ,verbeterd , veranderd of gewijzigd is. Zelfs geen stemmechanieken of topkam.
Waarde is heel relatief en kan enorm varieren met de economie. Als de economie omlaag gaat verkopen veel mensen dit soort zaken en daalt de prijs. In gekke periodes zijn er altijd mensen die astronomische bedragen betalen voor oude zaken. De waarde is dus nooit echt zeker.
De duurste die ik ooit in mijn handen had was een originele Les Paul uit een van de eerste bouwjaren in mintconditie. Zelfs de Goldtop was waanzinnig mooi en alles was origineel, zelfs de koffer. De aankoopbon was er nog bij met alle andere papieren, evenzeer oud!
De opdrachtgever voor de zoektocht was een gitarist uit een beroemde band die er een wilde hebben , kostte wat het kost , mits origineel. Hij betaalde er een bedrag voor waar je nu een nieuw huis voor laat bouwen op voorwaarde dat hij anoniem bleef. De handelaar stroopt de gehele wereld af voor dit soort klanten.